Minister spraw zagranicznych Nanaya Mahuta martwi się perspektywami pokoju na Ukrainie po spotkaniu NATO, podczas gdy premier Hepkins potwierdził wezwanie

Minister spraw zagranicznych Nanaya Mahuta po spotkaniu z NATO określiła perspektywy pokoju na Ukrainie jako „bardzo ponure”, jednocześnie ponownie wzywając Chiny do wykorzystania swojego wpływu na Rosję w celu zakończenia wojny.

Premier Chris Hepkins został zaproszony na spotkanie NATO na Litwie – kolejny potencjalny pokaz poparcia dla sojuszu wojskowego od czasu, gdy była premier Jacinda Ardern uczestniczyła w szczycie w Madrycie w zeszłym roku – ale jeszcze nie zdecydował, czy pojechać.

Mahuta, który niedawno wrócił ze spotkania urzędników i ministrów spraw zagranicznych krajów NATO w Brukseli, zaprzeczył, że spotkania sygnalizowały coraz bliższe stosunki, mówiąc, że zamiast tego odzwierciedlają „regionalne skutki” wojny Rosji z Ukrainą.

Musimy pozostać w kontakcie z członkami społeczności międzynarodowej, którzy doświadczają bezpośrednich skutków wojny w regionie.

„Świat stał się znacznie mniejszy, potencjalne skutki, ograniczone łańcuchy dostaw, wpływ na zasoby naturalne, wpływ na szlaki morskie i powietrzne i tym podobne – wszystko jest bardziej ze sobą powiązane”.

Wojna była głównym tematem spotkania NATO, powiedział Mahuta, wraz z kilkoma oficjalnymi spotkaniami dwustronnymi, w tym z sekretarzem stanu USA Antonym Blinkenem oraz ministrami spraw zagranicznych Ukrainy, Niemiec, Hiszpanii, Norwegii i Słowenii.

„Perspektywy były bardzo ponure, a wojna na Ukrainie nie zakończy się szybko” – powiedziała.

„Potrzebujesz, aby obie strony miały wspólną płaszczyznę, od której mogą zacząć powstrzymywać wojnę”.

Stwierdzono, że obejmuje to wycofanie sił do granic uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym i rozpoczęcie negocjacji pokojowych za zgodą Ukrainy.

Powiedziała, że ​​główna rozmowa z NATO dotyczyła tego, czego Ukraina potrzebuje do obrony wiosną, kiedy Rosja ma rozpocząć kontrofensywę.

Podczas spotkania z ministrem spraw zagranicznych Ukrainy Mahuta powiedziała, że ​​szukają zapewnień o dalszym wsparciu.

NATO i Nowa Zelandia rozmawiały i współpracowały przez ponad 25 lat, włączając w to poparcie tego narodu dla wysiłków kierowanych przez NATO w Afganistanie w latach 2001-2021.

Mahuta powiedział, że Nowa Zelandia pozostaje niezłomna w angażowaniu się w swoje interesy.

Musimy nadal bronić naszych interesów na jakimkolwiek forum, czy to w ASEAN, NATO, czy na Bliskim Wschodzie.

„Musimy nadal potwierdzać i angażować się w strukturę regionalną, która pomaga nam powiedzieć:„ To są rzeczy, na których nam zależy, to są sprawy, które są najważniejsze w naszych umysłach, na które mają wpływ te wydarzenia na świecie ”.

Wizyta Mahuty nastąpiła wkrótce po jej podróży do Chin, która rozpoczęła się dzień po powrocie prezydenta Xi Jinpinga i urzędników z wizyty w Moskwie, gdzie spotkał się z prezydentem Rosji Władimirem Putinem.

Powiedziała, że ​​NATO uważa również, że Chiny powinny w większym stopniu wykorzystywać swój wpływ na Rosję, aby zakończyć wojnę.

„Decoupling, cynizm i większe zaangażowanie w kontakt z Chinami mogą być bardzo ważnym podejściem strategicznym, które członkowie NATO mogą rozważyć ze względu na poziom zależności od stosunków handlowych, ale także słysząc od Chin bardzo spójny komunikat o tym, jak wykorzystać swoje wpływy w sposób który będzie postrzegany przez społeczność międzynarodową jako wiarygodny sposób, aby spróbować zobaczyć Endgame na ścianie.

Pojawiło się również zainteresowanie tym, jak Nowa Zelandia będzie zarządzać swoimi stosunkami z Chinami, największym partnerem handlowym kraju, ale pozostaje wiele różnic, szczególnie w zakresie praw człowieka i wyzwań geostrategicznych.

„Biorąc pod uwagę rosnącą asertywność Chin, podkreśliłem, że wydaje mi się, że Chiny postrzegają siebie jako potrzebujące większego zaangażowania w nadchodzące wyzwania” – powiedział Mahuta.

„To oczywiście ważny i złożony związek dla Nowej Zelandii.

„Tak więc z innych krajów było duże zainteresowanie tym, jak zarządzamy tymi interesami, biorąc pod uwagę naszą zależność od rynków eksportowych, co odzwierciedla wiele krajów europejskich, a także to, jak widziałem niektóre napięcia geostrategiczne w regionie Pacyfiku”.