Ocena ryzyka genetycznego ułatwia przewidywanie wystąpienia jaskry

Jak wynika z nowych badań, wysoki wynik ryzyka genetycznego (PRS) wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wczesnego rozwoju jaskry otwartego kąta (POAG) wśród pacjentów z nadciśnieniem ocznym (OHTN).¹

Ta analiza post hoc badania dotyczącego leczenia nadciśnienia ocznego (OHTS), w którym wzięło udział ponad 1000 uczestników, wykazała, że ​​związek ten pozostawał niezależny od większości fenotypowych czynników ryzyka oczu, genetycznie uwarunkowanego rodowodu pacjenta i fazy obserwacji trwającej około 20 lat.

„Wykazaliśmy, że wysoki poziom POAG PRS, na podstawie naszej wiedzy, największej metaanalizy danych z badania asocjacyjnego całego genomu (GWAS), był powiązany ze zwiększonym ryzykiem konwersji POAG u pacjentów z OHTN” – napisał zespół badawczy . , prowadzone przez Nazli Zibardast, MD, PhD, Massachusetts Eye and Ear Clinic, Harvard Medical School.

Identyfikacja osób z grupy wysokiego ryzyka i wymagających interwencji terapeutycznej jest ważna, aby zapobiec utracie wzroku związanej z jaskrą. POAG, chorobę szczególnie genetyczną, powiązano ze 127 różnymi zidentyfikowanymi typami typowych zagrożeń.² Każdy wariant ma niewielki wpływ na POAG, ale PRS może zapewnić klinicznie użyteczną miarę ogólnego obciążenia genetycznego pacjenta.

Model predykcyjny, obejmujący wiek, IOP, centralną grubość rogówki (CCT), współczynnik krążka wierzchołkowego (VCDR) i odchylenie standardowe wzorca pola widzenia (PSD), opracowany dla POAG, okazał się wykonalny w stratyfikacji ryzyka w OHTS.³ W bieżącej analizie wykorzystano dostępne dane genetyczne z badania, aby określić, czy podstawowe ryzyko genetyczne poprawia stratyfikację ryzyka poza czynnikami demograficznymi i biomarkerami ocznymi stosowanymi w modelu predykcyjnym.

W ramach analizy wtórnej OHTS zebrano dane z 22 ośrodków w Stanach Zjednoczonych, a mediana okresu obserwacji wynosiła 14 lat. W badaniu OHTS uczestnicy zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej miejscowe leki obniżające ciśnienie wewnątrzgałkowe lub do grupy objętej ścisłym monitorowaniem — po czerwcu 2002 r. wszyscy uczestnicy otrzymywali leki. Spośród pierwotnych 1636 uczestników zapisanych do OHTS, 1077 wzięło udział w dodatkowym badaniu genetyki, a 1009 spełniło kryteria niniejszej analizy.

Zebardast i współpracownicy obliczyli POAG PRS, korzystając ze statystyk zbiorczych z największej znanej metaanalizy POAG GWAS. PRS został przeszkolony przy użyciu 8 813 496 różnych gatunków od 449 186 uczestników mieszańców w brytyjskim Biobanku. Uczestnicy zostali podzieleni na decyle niskiego, średniego i wysokiego ryzyka w oparciu o PRS Z klas

Spośród 1009 uczestników objętych analizą 562 (55,7%) stanowiły kobiety, a średni wiek wynosił 55,9 lat. Po analizie naukowcy odkryli, że średni PRS był znacząco wyższy dla osób, które uległy konwersji POAG (0,24) niż dla osób niekonwertujących (-0,12) (różnica 0,36; 95% CI, 0,24–0,49; S <0,001).

Dodatkowa analiza wykazała, że ​​ryzyko POAG wzrastało o 1,36% (95% CI, 1,08–1,64) z każdym wyższym decylem PRS, przy czym regresja liniowa wykazała wzrost o 9,52% (95% CI, 7,09–11,95) w najniższym decylu. dla strategii ograniczania ubóstwa do 21,81% (95% CI, 19,37–24,25) w najwyższym decylu. Po stratyfikacji według pochodzenia porównanie PRS niskiego i wysokiego ryzyka wykazało 2,0-krotny wzrost ryzyka POAG w ciągu 20 lat u osób pochodzenia europejskiego i afrykańskiego.

Podgrupa randomizowana do opóźniania leczenia OHTN wykazała, że ​​każde zmniejszenie decyla PRS było związane ze zmniejszeniem wieku w momencie rozpoznania POAG o 0,52 roku (95% CI, 0,01–1,03) (S = 0,047). W grupie poddanej wczesnemu leczeniu nie wykazano istotnego liniowego związku między PRS a wiekiem w chwili rozpoznania POAG.

Co więcej, stwierdzono, że modele predykcyjne uległy znacznej poprawie po uwzględnieniu PRS jako współzmiennej (indeks C, 0,77) w porównaniu z modelem bazowym OHTS (indeks C, 0,75) (S <0,001). Każdy PRS wyższy o 1 SD zwiększał 20-letnie ryzyko rozwoju POAG o 25% (współczynnik ryzyka [HR], 1,25; 95% CI, 1,13 - 1,44) dla początku POAG.

Zibardast i współpracownicy zauważają, że modele predykcyjne wykazały poprawę w przewidywaniu początku POAG po dodaniu PRS, ale bezwzględny wzrost wydajności może być mniejszy niż oczekiwano na początku badania.

„Ponieważ PRS reprezentuje stały poziom ryzyka przez całe życie, jego moc predykcyjna będzie prawdopodobnie większa na wcześniejszych etapach klinicznych i w młodszym wieku, zanim pojawią się objawy fenotypowe” – napisali.

Bibliografia

1. _{Singh RK, Zhao Y, Elzey T i in. Ocena ryzyka genetycznego wystąpienia jaskry w badaniu leczenia nadciśnienia ocznego. Oczy gammy. Opublikowano w Internecie 14 marca 2024 r. doi:10.1001/jamaophtalmol.2024.0151}
2. _{Qarakhani B, Jorgenson E, Hessey P i in. Metaanaliza obejmująca cały genom identyfikuje 127 loci jaskry otwartego kąta ze spójnym skutkiem u wszystkich przodków. Nat Common. 2021;12(1):1258. Opublikowano 24 lutego 2021 r. doi:10.1038/s41467-020-20851-4}
3. _{Cass MA, Hoyer DK, Higginbotham EJ i in. Badanie leczenia nadciśnienia ocznego: Randomizowane badanie wykazało, że miejscowe leki obniżające ciśnienie krwi w oku opóźniają lub zapobiegają wystąpieniu jaskry pierwotnej otwartego kąta. Łuk oczu. 2002;120(6):701-830. doi:10.1001/archopht.120.6.701}