Biegowelove.pl

informacje o Polsce. Wybierz tematy, o których chcesz dowiedzieć się więcej

Adiuwant Olaparib w leczeniu mutacji BRCA1/2 linii zarodkowej, wysokiego ryzyka, HER2-ujemnego, wczesnego raka piersi z pozytywnym wynikiem badania OlympiA

Adiuwant Olaparib w leczeniu mutacji BRCA1/2 linii zarodkowej, wysokiego ryzyka, HER2-ujemnego, wczesnego raka piersi z pozytywnym wynikiem badania OlympiA

Napisane przez Matthew Stengera

Opublikowano: 15.02.2024 o 12:44:00

Ostatnio zaktualizowany: 15.02.2024 o 13:53:32






W analizie wyników zgłaszanych przez pacjentów w badaniu III fazy OlympiA przedstawionym w Journal of Onkologii Klinicznej, Patrycja A. Ganz, lekarz medycyny, Vascoi wsp. nie stwierdzili klinicznie istotnej różnicy w zakresie zmęczenia – będącego przedmiotem głównego zainteresowania – pomiędzy adiuwantem olaparybem a placebo u pacjentów ze szczepem linii zarodkowej. Barka 1/2– Pacjenci z wczesnym rakiem piersi z mutacją HER2-ujemną wysokiego ryzyka, którzy otrzymali chemioterapię neoadjuwantową lub adiuwantową.

Badanie potwierdziło zatwierdzenie olaparybu w marcu 2022 r. w tym przypadku.

Patrycja A.  Ganz, lekarz medycyny, Vasco

Patrycja A. Ganz, lekarz medycyny, Vasco

Szczegóły badania

W badaniu pacjentów losowo przydzielono do grupy otrzymującej przez rok leczenie olaparybem lub placebo po chemioterapii uzupełniającej lub chemioterapii neoadjuwantowej. Do niniejszej analizy włączono 1538 pacjentów: 746 otrzymało chemioterapię neoadjuwantową (w tym 385 w grupie olaparybu i 365 w grupie placebo), a 792 otrzymało chemioterapię neoadjuwantową (w tym 385 w grupie olaparybu i 407 w grupie placebo). Główną miarą wyniku było zmęczenie mierzone za pomocą Skali Oceny Funkcjonalnej Chorób Przewlekłych i Zmęczenia.

Kluczowe wnioski

Zmęczenie było znacząco większe w przypadku olaparybu w porównaniu z placebo, ale różnice nie osiągnęły wcześniej określonego kryterium ≥ 3 punktów dla różnicy znaczącej klinicznie. Różnice pomiędzy grupą olaparybu i grupą placebo wyniosły -1,3 punktu (95% CI [CI] = -2,4 do -0,2, S = 0,022) wśród osób otrzymujących chemioterapię neoadjuwantową i -1,3 (95% CI = -2,3 do -0,2, S = 0,017) wśród osób otrzymujących chemioterapię uzupełniającą po 6 miesiącach. Po 12 miesiącach różnice wyniosły -1,6 (95% CI = -2,8 do -0,3, S = 0,017) wśród osób otrzymujących chemioterapię neoadjuwantową i -1,3 (95% CI = -2,4 do -0,2, S = 0,025) wśród osób otrzymujących chemioterapię uzupełniającą. Nie zaobserwowano znaczących różnic pomiędzy grupami leczenia po 18 i 24 miesiącach.

READ  Standardowe igły do ​​szczepionek są mniej skuteczne u osób otyłych

Jak mierzono za pomocą kwestionariusza Jakości Życia EORTC-30, po 6 miesiącach nasilenie nudności/wymiotów było większe w przypadku olaparybu w porównaniu z placebo (różnica = 6,0 punktów, 95% CI = 4,1-8,0 u osób otrzymujących chemioterapię neoadjuwantową, różnica = 5,3).95 % CI = 3,4-7,2 u osób otrzymujących chemioterapię neoadjuwantową) i po 12 miesiącach (różnica = 6,4 punktu, 95% CI = 4,4-8,3 wśród osób otrzymujących chemioterapię neoadjuwantową, różnica = 4,5 punktu, 95% CI = 2,8-6,1 wśród osób otrzymujących chemioterapia uzupełniająca (otrzymywanie chemioterapii uzupełniającej). Nie zaobserwowano różnic w nasileniu objawów biegunki pomiędzy grupami w czasie; Zaobserwowano pewne klinicznie istotne różnice między grupami w zakresie innych objawów, ale nie zaobserwowano takich różnic w podskalach funkcjonalnych lub globalnym stanie zdrowia.

„Objawy pojawiające się podczas leczenia olaparybem były ograniczone i na ogół ustąpiły po zakończeniu leczenia” – podsumowali naukowcy. „Pacjenci leczeni olaparybem i placebo mieli podobne wyniki funkcjonalne, ich poprawa była powolna w ciągu 24 miesięcy po chemioterapii neoadjuwantowej lub adiuwantowej i nie było żadnych trwałość.” Klinicznie znaczące nasilenie zmęczenia u pacjentów leczonych olaparybem.

Doktor Jans, z Kompleksowe Centrum Onkologii UCLA Health Johnson, Uniwersytet Kalifornijski, Los Angelesjest autorem korespondencyjnym Journal of Onkologii Klinicznej stan : schorzenie.

ujawnienie: Badanie było wspierane przez National Cancer Institute i AstraZeneca w ramach sojuszu z firmą Merck and Co, Inc. Pełne informacje na temat autorów badania można znaleźć na stronie ascopubs.org.

Treść tej publikacji nie została sprawdzona przez Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej (ASCO®) i niekoniecznie odzwierciedla przemyślenia i opinie ASCO®.