Płuca wcale nie są sterylnym miejscem, jak od dawna zakładano. W rzeczywistości zawiera zróżnicowany ekosystem mikrobiologiczny. Z wcześniejszych badań wiemy, że zmiany w mikrobiomie płuc są związane z takimi chorobami jak mukowiscydoza, astma czy przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Czynniki środowiskowe, takie jak palenie tytoniu, odżywianie w dzieciństwie lub stosowanie antybiotyków, są ważnymi czynnikami tworzenia i stabilności społeczności drobnoustrojów w płucach.
Nadal nie do końca rozumiemy, w jaki sposób geny gospodarza wpływają na mikrobiom płuc. Wynika to głównie z trudności w uzyskaniu próbek płuc oraz z faktu, że mikroorganizmy występują w stosunkowo niewielkich ilościach. Tak więc zespół badawczy z Leibniz ScienceCampus EvoLUNG kierowany przez profesora Johna Bainesa przeprowadził szczegółowe badania mikrobiomu płuc na modelu mysim. Wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie mikrobiom zwierzęcy.
„Zbadaliśmy powiązania między poszczególnymi gatunkami bakterii płucnych a markerami w genomie gospodarza, aby zidentyfikować geny, które wpływają na bakterie płucne i mogą odgrywać rolę w podatności na choroby” – wyjaśnia Baines, który przewodniczy grupie zadaniowej medycyny ewolucyjnej Uniwersytetu Keele. (CAU) oraz w Instytucie Biologii Rozwoju Maxa Plancka w Plön. W sumie znaleziono siedem regionów genomowych dla ośmiu cech bakteryjnych. „Byliśmy w stanie zidentyfikować wiele obiecujących genów związanych z odpowiedziami immunologicznymi i zapalnymi, funkcjonowaniem płuc i podatnością na choroby” – mówi Baines.
W badaniu wykorzystano najnowsze metody analizy biologii molekularnej do identyfikacji gatunków bakterii obecnych w płucach badanych myszy, nawet o niskiej biomasie. „Nasze badanie dostarcza pierwszych dowodów na rolę zmienności genetycznej żywiciela w przyczynianiu się do zmienności mikroflory płucnej” – wyjaśnia współautorka dr Maryam Palhewan z centrum badawczego Burstel, Leibniz Lung Center (FZB).
Wykazano, że ilość Lactobacillus w płucach jest ściśle związana z określonym regionem zawierającym gen kodujący przeciwzapalną cytokinę interleukinę 10. To odkrycie zostało potwierdzone u zwierząt, u których obecny był gen interleukiny 10 (IL-10). wyłączony.
„Myszy z niedoborem IL-10 miały mniej pałeczek kwasu mlekowego niż zwierzęta bez depresji” – mówi Belhawan. Stwierdzono różnice genetyczne żywicieli w liczbie pelomonas, innego pospolitego gatunku bakterii w płucach. Funkcjonalne znaczenie tych gatunków bakterii może być wykorzystane w przyszłości do celów profilaktycznych lub terapeutycznych.
więcej informacji:
CJ Chung i in., Mapowanie całego genomu interakcji gen-drobnoustroj w mikroflorze płucnej szczura w oparciu o ilościowe profilowanie mikrobiomów, mikrobiom zwierzęcy (2023). DOI: 10.1186/s42523-023-00250-y
Dostarczone przez Christian-Albrechts-Universität zu Kiel
„Odkrywca. Entuzjasta muzyki. Fan kawy. Specjalista od sieci. Miłośnik zombie.”
More Stories
Brakuje danych na temat leczenia nietrzymania moczu po menopauzie
Czy firmy ubezpieczeniowe powinny dyskryminować ze względu na cechy genetyczne?
Pierwsza na świecie szczepionka przeciwko wirusowi syncytialnemu układu oddechowego dla osób starszych została obecnie zarejestrowana do stosowania w Nowej Zelandii