Tekla kończy 40 lat: uroczystości w kultowym lokalu w Bristolu

Popłynąłem w górę rzeki Avon do Bristolu – zardzewiałym statkiem handlowym należącym do pary kreatywnych ekscentryków.

Teraz, 40 lat później, Thekla stała się kamieniem węgielnym kulturowego krajobrazu miasta, przechodząc przez wiele tożsamości.

Gdy miejsce obchodzi swoją rocznicę, ci, którzy uczynili z niego swoją domową świątynię, dzielą się swoimi wspomnieniami.

„Mieliśmy tę szaloną grupę ludzi, którzy nas przyciągnęli i stali się jej częścią” – mówi Sidney Longfellow, który w wieku 20 lat pomagał popłynąć statkiem do doków w Bristolu w 1984 roku.

„Kiedy po raz pierwszy przypłynęliśmy i przepłynęliśmy pod mostem wiszącym Clifton, ten moment przybycia nie przypominał niczego, co kiedykolwiek w życiu przeżyłam, był po prostu magiczny” – powiedziała.

Thekla została zbudowana w 1958 roku i spędziła prawie dwie dekady jako przybrzeżny statek handlowy.

Jednak w latach 70. XX wieku przez lata pozostawał opuszczony, do połowy zanurzony w molo w Sunderland, dopóki amerykańska pisarka Ky Longfellow-Stanshall i jej mąż muzyk Vivien Stanshall nie przywieźli go do Bristolu, otwierając go jako Old Propanity Showboat w 1984 roku.

Na statku odbywały się występy muzyczne na żywo, występy teatralne i komediowe.

„Taki nieoczekiwani ludzie przychodzą i angażują się w rzeczy, których chyba nigdy się nie spodziewali, na przykład odgrywanie zaimprowizowanego przedstawienia w porze lunchu przy kuflu piwa” – powiedziała córka Keya, Sydney.

Miejsce to będzie kamieniem milowym w postaci pięciodniowego programu wydarzeń rozpoczynającego się 1 maja, obejmującego wystawę i premierę nowej książki zawierającej mniej znane historie o statku.

„To wielkie osiągnięcie dla każdej firmy dożyć 40 lat, ale w tej branży i w obecnym klimacie jest to coś, z czego jesteśmy szczególnie dumni” – mówi Alex Black, dyrektor zarządzający Thekli od ponad dziesięciu lat.

„W całym kraju – nawet na świecie – jest bardzo niewiele miejsc, w których można posłuchać muzyki na żywo lub spędzić wieczór klubowy na łodzi” – dodał.

Sydney, która obecnie mieszka w Kalifornii, nadal pracuje na różnych stanowiskach na pokładzie Old Profanity, w tym jako kucharz, bramkarz, barman i performer.

Opisuje swój czas na pokładzie jako „niezwykle twórczy czas pełen szalonych przygód”.

„Było w tym okresie coś, co miało ogromne znaczenie dla mojej rodziny” – dodała.

Sidney pamięta, że ​​kot okrętowy, Ogden, często skradł całe przedstawienie.

„Zrobiliśmy wersję Kochanka Lady Chatterley, w której pojawił się on podczas głównej sceny miłosnej. Cała publiczność wybuchnęła śmiechem”.

Sydney stwierdziła, że ​​otwarcie księgi jej matki zawierającej starożytne wulgaryzmy „było z pewnością jedną z najpotężniejszych rzeczy, jakie kiedykolwiek zrobiła w swoim życiu”.

„Śniła o statku. I ja czasami o niej śnię”.

Klub Old Profanity został zamknięty w 1986 r., a statek działał jako „klub nocny do wynajęcia” w latach 90. i 2000., zanim w 2006 r. został przejęty przez niezależnego krajowego promotora DHP Family, który nadal prowadzi ten obiekt.

W latach 90. przewinęło się przez tę miejscowość setki DJ-ów, a w latach 1996 i 1997 Radio Caroline wykorzystywało ten statek do nadawania z niego transmisji.

Steve Satin pracował jako DJ i inżynier w pirackiej stacji radiowej na Morzu Północnym, dopóki on i jego kolega Ian Palmer nie trafili do Bristolu, chcąc założyć stację radiową.

„Zbliżyliśmy się do Thekli, a oni powitali nas z otwartymi ramionami” – powiedział.

Ekipa prowadziła dwie audycje w ciągu jednego miesiąca (legalnie), zatrudniając DJ-ów – w tym Emmę Bee, która następnie prowadziła program w Radio 1 – oraz nieznanego wówczas Stephena Merchanta.

Steve powiedział: „Jestem prawdopodobnie jedyną osobą, która kiedykolwiek zwolniła Stephena Merchanta. To był tylko żart – następnego dnia przywróciłem go na stanowisko”.

Powiedział, że ich audycje radiowe „wywarły taki wpływ”, że on i Ian „przez lata nie płacili za występy”.

I oczywiście, czy jesteś instytucją w Bristolu, jeśli nie masz Banksy'ego?

Anonimowy artysta uliczny z Bristolu namalował jedno z najwcześniejszych dzieł swojego miasta na kadłubie statku.