Igrzyska Olimpijskie Tokio 2020: Simone Biles nie jest już „głupia i głupia””

Analityka

Will Graves pisze, że największy gimnastyk wszechczasów tak łatwo naginał grawitację od tak dawna, że ​​ludzie zapomnieli, że autopilot nie istnieje.

W miarę jak spędzasz większą część dekady na redefiniowaniu tego, co jest możliwe w twoim sporcie, standardy się zmieniają. Dobro już nie wystarczy. Czasami to też nie jest świetne.

Simone Biles odbyła intensywny kurs na ten temat pięć lat temu w Rio de Janeiro.

Amerykańska gwiazda gimnastyki zdobyła już trzy złote medale na igrzyskach olimpijskich w 2016 roku, kiedy zaczęła swoją rutynę w finale belki. W połowie 19-latka straciła równowagę, jak to zwykle bywa, gdy próbuje wykonać uniwersalne umiejętności na kawałku drewna, który jest węższy niż przeciętny iPhone. Sięgnęła w dół, żeby się sprawdzić, zachowując przy tym brąz.

wypompowane. Inni nie.

„Ludzie byli naprawdę zdenerwowani” – powiedział Biles agencji Associated Press w maju. Mówię: „Wciąż jesteście medalem dla kraju i dla mnie to nadal jest medal. „Gdyby ktokolwiek inny miał zdobyć brąz, wiwatowaliby, ale Simon był tak samo zły jak oni”.

Szybko do finałów drużynowych w Tokio we wtorek wieczorem, kiedy „demony”, z którymi Biles zmagał się od lat, okazały się za dużo. Przerażona, gdy nie mogła swobodnie skakać i obciążona tym, co nazywała „ciężarem świata”, 24-latka znokautowała się z zawodów.

„Nie chciałam tam iść i zrobić czegoś głupiego, zranić się i być nieostrożną” – powiedziała po tym, jak Amerykanie zabrali srebro. „Więc wiedziałem, że muszę zrobić krok w tył”.

Od powrotu do sportu jesienią 2017 roku jest jeszcze trudniej.

Po powrocie złożyła sobie obietnicę, że zrobi to na własnych warunkach. na swój własny sposób. Spędziła większość czasu poprzedzającego jej przybycie do Tokio, desperacko próbując utrzymać tę wizję. Wygrała mistrzostwo świata w 2018 roku, mimo że cierpiała na kamień nerkowy, który pozostawił ją w agonii, a rok później została najbardziej utytułowaną gimnastyczką w historii z pięcioma medalami w Niemczech.

Wszystko było gotowe na złote pożegnanie w Japonii w sierpniu zeszłego roku. Potem wybuchła pandemia koronawirusa, cofając gry o pełne 12 miesięcy. Wszystko musiało zostać ponownie skalibrowane.

Przeżyła depresję, zmuszając się, by iść dalej. Trzeba było zbudować markę. sponsorów proszę. Uhonorowanie fanów. Krytycy – wewnętrznie i zewnętrznie – milczą. Podobnie jak mistrzowie olimpijscy Michael Phelps i Usain Bolt, 24-latka stała się więźniem własnej transcendencji.

Szczerze mówiąc, pod pewnymi względami pomogło to w budowie murów. Ona – przez większość czasu niejasno – przyjęła swój status jako najwspanialszej wszechczasów.

Potrzeba szczególnego rodzaju ostentacji, aby rywalizować w sukience z wysadzaną klejnotami kozą i nazywać ją „Złotą”. Serial dokumentalny poświęcił ostatnie dwa lata na kronikowanie jego trajektorii. Akronim dla poolimpijskiej złotej trasy po Ameryce, którą przewodzi w tym roku, nie jest przypadkowy.

Pokój z widokiem na ogromną siłownię jej rodziny na północnych przedmieściach Houston zamienił się na początku tego roku w studio telewizyjne. Ports, który zadawał jej część czasu, przychodził i odchodził, zadając jej w kółko te same pytania. wchłonąć jak najwięcej. To wszystko jest częścią procesu.

Wewnętrznie wszystko się zmieniało. Jej występ podczas wiosennych zawodów był… cóż, przynajmniej jak na jej standardy. Tak, wykopała swój podwójny skarbiec Yurchenko, kiedy ujawniła go w maju. Tej samej nocy spadł również z nierównych prętów. Podczas amerykańskich prób olimpijskich w czerwcu, w ostatnim dniu zawodów, po raz pierwszy od ośmiu lat, skończyła za koleżanką z drużyny olimpijskiej, Sunisą Lee.

W Tokio nie było lepiej. Biles jak zwykle zwyciężyła w play-offach, ale nietypowo chaotyczna masa na jej skarbcu w Cheng zepchnęła ją na bok ze stołu. Po jednym przejściu na ziemię zjechała z maty startowej. Podczas odkręcania belki niósł tak duży nacisk, że cofnął się o trzy ogromne kroki.

Coś było nie tak. Wątpliwości, które czasami pojawiały się w jej karierze, ponownie się pojawiły. Zamiast ich odwrócić, zaakceptowałem ich obecność. Zwolnili, kiedy we wtorek chodziła po parkiecie na ostatni mecz drużyny. Rozgrzewka nie była świetna. Jego skarbiec był jeszcze gorszy, z planowanymi 2.5 transformacjami, które stały się zamiast tego Amanarem 1.5.

To nie był pierwszy raz, kiedy czułem się w ten sposób. Była elitarną absolwentką US Classic w 2013 roku. Sprawy potoczyły się źle. Wystąpiłeś w każdym z pierwszych trzech wydarzeń. Następnie trener Amy Borman wycofał 16-latkę z zawodów, starając się uchronić ją przed sobą.

Zapytany, czy jest jakaś paralela między tym, co wydarzyło się we wtorek wieczorem a tym zapomnianym dniem w Chicago, Beals roześmiał się.

„Byłam głupia i głupia (wtedy)”, powiedziała. „Zrezygnowałem. Chciałem wyjść i rywalizować”.

To już nie jest „głupie i głupie”. Kiedy siedziała z amerykańską lekarką Marcią Faustin, czekając, by zabłysnąć w niesamowitym centrum gimnastycznym bez fanów, zdała sobie sprawę, że nie może już iść do przodu, jak robiła to wiele razy wcześniej. Stawką było wiele pod względem psychicznym i fizycznym. dla jej zespołu. i siebie.

Gimnastyczka lecąca w powietrzu, nie mająca pojęcia, dokąd może się udać, jest niebezpieczna. Nagięty tak łatwo grawitacją Biles zapomniał, że nie ma czegoś takiego jak autopilot.

ty nie. Więc przestałem. tam. prawda wtedy. Kto wie, czy będzie to ostatni raz, kiedy wystąpi w konkursowym stroju. Wycofałem się z czwartkowego finału. Przyszłotygodniowe finały wydarzeń są niejednoznaczne.

To decyzja, z którą chcę żyć. Stojąc obok swoich kolegów z drużyny ze srebrnym medalem zawieszonym na szyi we wtorek, w końcu zdała sobie sprawę, czy ktokolwiek inny mógł być ich problemem, a nie jej.

-AP