Badanie wykazało, że terapia światłem może pomóc osobom z demencją

12 badań włączonych do metaanalizy obejmowało łącznie 766 pacjentów, z których 426 przeszło fototerapię. Pozostała część służyła jako kontrola dla porównania.

Naukowcy odkryli, że terapia światłem była związana z poprawą funkcji poznawczych (zdolność myślenia), mierzoną przez Mini badanie stanu psychicznego.

Jednak nie zaobserwowano znaczących różnic między osobami, które otrzymały fototerapię, a tymi, które nie doświadczały depresji, pobudzenia ani innych objawów behawioralnych związanych z demencją.

Badanie wykazało, że istnieją pewne dowody na to, że osoby poddane terapii światłem doświadczały mniej silnego pobudzenia niż grupa kontrolna, ale różnica między tymi grupami nie była istotna statystycznie.

Naukowcy nie stwierdzili również różnic między grupami pod względem całkowitego czasu snu, wydajności snu – procent czasu spędzonego na spaniu podczas snu – ani objawów zaburzeń snu.

Uczestnicy, którzy przeszli fototerapię, nie zgłaszali żadnych skutków ubocznych lub łagodne objawy, takie jak podrażnienie oczu i lekkie zaczerwienienie na czole. Jednak nie wszystkie badania wykazały szkodliwe skutki.

Ograniczeniem metaanalizy jest to, że obejmowała ona niewielką liczbę badań i niewielką liczbę uczestników. Powodem tego jest to, że badacze skupili się wyłącznie na badaniach wysokiej jakości, które zostały opublikowane w czasie ich analizy.

Ponadto interwencje fototerapeutyczne różniły się w 12 badaniach, co może wyjaśniać niektóre różnice w wynikach poszczególnych badań.

Na przykład w ośmiu badaniach zastosowano terapię jasnym światłem, w dwóch zastosowano światło LED, aw dwóch zastosowano światło niebieskie lub niebiesko-zielone.

Sesje światłoterapii trwały od 6 do 120 minut i od dwóch razy dziennie do pięciu razy w tygodniu.

Ponadto prawie połowa badań wystawiała pacjentów na działanie światła o określonych porach dnia — rano, po południu lub w okresie świtu i zmierzchu. Reszta nie ustawiała czasu świecenia ani nie korzystała z 24-godzinnej sekwencji oświetlenia.

Mariana FigueroDr.

powiedział Figuero, dyrektor Centrum Badań nad Światłem i Zdrowiem (LHRC) oraz profesor nauk o zdrowiu populacji i polityki w Icahn School of Medicine w Mount Sinai w Nowym Jorku.

„Ale myślę, że efekt jest prawdziwy” – dodała. „Widziałem badania, w których robiono to ostrożnie i widać efekt. Poza tym stoi za tym nauka i jest za tym mechanizm.”

Chociaż niedawna metaanaliza wykazała korzyści terapii światłem dla funkcji poznawczych u osób z demencją, Vigero powiedział, że istnieją silniejsze dowody na to, że poprawia ona inne obszary.

„Kiedy badania są zakończone tak, że światło jest kierowane i odbierane przez osobę, widać poprawę snu, a także zmniejszenie depresji” – powiedziała.

W badaniu opublikowanym w 2020 r Journal of Alzheimer’s Disease ReportsFiguero i jej współpracownicy odkryli, że terapia światłem poprawia sen w nocy oraz zmniejsza depresję i pobudzenie u pacjentów z demencją.

Nowa metaanaliza zawarta wcześniej Stań przez Figueiro i jej współpracowników, którzy stwierdzili podobną poprawę snu i nastroju.

Jeśli chodzi o mechanizm, Vigero powiedział, że efekty związane ze snem obserwowane podczas terapii światłem są spowodowane rytm dobowy Dopasowanie wewnętrznego zegara biologicznego do zewnętrznych wskazówek czasowych, takich jak cykl światło-ciemność.

Efekty te mogą rozciągać się na inne obszary, w tym zdolności poznawcze.

„Jeśli poprawiasz sen, prawdopodobnie poprawiasz funkcje poznawcze”, powiedział Figuero, „ponieważ funkcje poznawcze są ściśle związane ze snem”.

Chociaż potrzebne są dalsze badania, aby określić, który rodzaj terapii światłem daje najsilniejsze wyniki, Figuero powiedział, że istnieją pewne ogólne wytyczne dotyczące skutecznego dostarczania światła.

Ogólnie rzecz biorąc, światło, które dociera do oka, powinno być znacznie jaśniejsze niż to, które znajduje się w domu. Ponadto światło musi być dostarczane w taki sposób, aby dana osoba otrzymała światło niezależnie od tego, w którą stronę spojrzy.

Osoby z sezonowymi zaburzeniami afektywnymi czasami używają lightboxa, co wymaga od nich siedzenia przed światłem i patrzenia w określonym kierunku. Jednak osoby z demencją mogą nie być w stanie usiedzieć nieruchomo wystarczająco długo, aby światło stale uderzało w ich oczy.

„W przypadku pacjentów z chorobą Alzheimera to, czego naprawdę chcesz, to bardziej bierna interwencja, w której oświetlasz całą przestrzeń, w której spędzają czas” – powiedział Figuero.

Może to być tak proste, jak posiedzenie ludzi na zewnątrz w słońcu lub wprowadzenie większej ilości naturalnego światła do pokoju. Jeśli nie jest to możliwe, lampy można umieścić w pobliżu miejsca, w którym dana osoba zwykle spędza czas.

„W ten sposób zapewniasz, że światło dociera do tylnej części oka, co jest naprawdę najważniejszą rzeczą do zrobienia dla systemu okołodobowego” – powiedział Figuero.