NASA jest gotowa po raz pierwszy zbadać drugą stronę Księżyca

NASA po raz pierwszy ma wystartować po drugiej stronie Księżyca, przygotowując się do wysłania pierwszej kobiety i następnego mężczyzny na powierzchnię Księżyca w 2024 roku.

Amerykańska agencja kosmiczna ogłosić W czwartek wybrał trzy nowe ładunki badawcze, które wylądują w tym obszarze, aby dowiedzieć się więcej o potencjalnym miejscu docelowym astronautów.

Druga lub ciemna strona księżyca została zbadana dopiero przez chińską misję Chang’e 4 w 2019 roku, a NASA chce dowiedzieć się więcej przed umieszczeniem ludzkich butów na tym obszarze.

Ładunki będą badać wiry księżycowe, aktywność sejsmiczną, przepływ ciepła i przewodność elektryczną w głębi lądu w basenie Schrödingera.

Przewiń w dół, aby zobaczyć wideo

Druga strona księżyca pozostała taka sama do dwóch lat temu, ale Chiny wylądowały na tym obszarze tylko statkiem – a nie ludźmi.

NASA, jeśli misje zakończą się sukcesem, będzie pierwszą agencją kosmiczną, która umieści ludzi po drugiej stronie Księżyca.

Planuje wysłać co najmniej dwa ładunki na Księżyc przed załogową misją Artemis, z pierwszym początkiem w tym roku – choć nie jest jasne, kiedy nowe eksperymenty zostaną wysłane.

Jedna z opcji, Lunar Vertex, to połączenie lądownika i łazika, które są dostrojone do lądowania w Reiner Gamma – jednej z najbardziej charakterystycznych i tajemniczych naturalnych cech na Księżycu, znanej jako wir księżycowy.

Druga strona lub ciemna strona księżyca została zbadana tylko przez chińską misję Chang’e 4 w 2019 roku, a NASA chce dowiedzieć się więcej przed umieszczeniem ludzkich butów w okolicy (impresja artysty)

Naukowcy nie do końca rozumieją, czym są księżycowe wiry ani jak się tworzą, ale wiedzą, że są one ściśle związane z anomaliami związanymi z polem magnetycznym Księżyca.

Sonda kosmiczna Lunar Vertex przeprowadzi szczegółowe pomiary powierzchniowego pola magnetycznego za pomocą pokładowego magnetometru.

Zebrane przez sondę dane dotyczące pola magnetycznego powierzchni Księżyca wzbogacą dane zebrane przez statki kosmiczne na orbicie wokół Księżyca i pomogą naukowcom lepiej zrozumieć, w jaki sposób te tajemnicze księżycowe wiry tworzą się i ewoluują, a także dostarczą dalszych informacji na temat wnętrza i jądra Księżyca.

Kolejnym planowanym celem jest Schrödinger Basin, krater uderzeniowy o średnicy 198 mil.

Dostarczony zostanie tam pakiet Farside Seismic Suite, który będzie zawierał dwa sejsmometry do przechwytywania pierwszych danych sejsmicznych NASA z odległej strony Księżyca.

Amerykańska agencja kosmiczna ogłosiła w czwartek, że wybrała trzy nowe ładunki do badań naukowych, które wylądują w regionie, aby dowiedzieć się więcej o możliwym miejscu docelowym astronautów.

Ładunki będą badać wiry księżycowe, aktywność sejsmiczną, przepływ ciepła i przewodnictwo elektryczne w głębi lądu w basenie Schrödingera

Dane te mogą być niezbędne do poznania, jak często te regiony są uderzane przez małe meteoryty i lepszego zrozumienia aktywności tektonicznej, aby lepiej przygotować się na obecność ludzi na Księżycu.

Lunar Internal Temperature and Materials Collection (LITMS), inny ładunek związany z Basenem Schrödingera, to zestaw dwóch narzędzi: Lunar Magnetotelluric Soner i Lunar Magnetotelluric Soner.

Ten zespół ładunku zbada przepływ ciepła i przewodność elektryczną wnętrza Księżyca w basenie Schrödingera, dając dogłębny wgląd w wewnętrzne ciepło i przepływ mechaniczny Księżyca.

Dane LITMS uzupełnią również dane sejsmiczne pozyskane przez FSS, aby zapewnić pełniejszy obraz bliskiej i głębokiej powierzchni odległej strony Księżyca.

„Badania te pokazują moc CLPS w dostarczaniu wielkich danych naukowych w małych pakietach, zapewniając dostęp do powierzchni Księżyca w celu osiągnięcia priorytetowych celów nauki o Księżycu” – powiedziała Laurie Glaese, dyrektor wydziału Planetary Science w NASA.

Kiedy naukowcy przeanalizują te nowe dane wraz z próbkami księżycowymi zwróconymi przez Apollo i danymi z naszych licznych misji orbitalnych, poszerzą naszą wiedzę o powierzchni i wnętrzu Księżyca oraz pogłębią naszą wiedzę o kluczowych zjawiskach, takich jak wietrzenie w kosmosie, aby przekazać przyszłe misje załogowe księżyc i nie tylko.

Druga strona Księżyca – potocznie nazywana ciemną stroną – w rzeczywistości otrzymuje taką samą ilość światła jak bliższa strona, ale zawsze jest odwrócona od Ziemi.

Obszar ten został po raz pierwszy zaobserwowany w 1959 roku, kiedy sowiecka sonda Luna 3 zwróciła pierwsze zdjęcia.

W 1968 astronauci na pokładzie statku kosmicznego Apollo 8 byli pierwszymi ludźmi, którzy osobiście spojrzeli w dalszą stronę Księżyca.

Liczne misje NASA i innych agencji kosmicznych sfotografowały od tego czasu drugą stronę Księżyca.

Obejmuje to sondę kosmiczną NASA Deep Impact, która sfotografowała dalszą stronę z odległości 31 milionów mil w 2008 roku.

Ten stosunkowo niezbadany obszar jest górzysty i nierówny, co utrudnia udane lądowanie – ale NASA ma nadzieję, że jako pierwsza wyląduje na tym obszarze w 2024 roku.

NASA wyląduje na Księżycu pierwszą kobietę i kolejnego mężczyznę w 2024 roku w ramach misji Artemis

Artemida była bliźniaczą siostrą Apolla i boginią księżyca w mitologii greckiej.

Została wybrana przez NASA, aby ucieleśnić jego drogę powrotną na Księżyc, w którym astronauci powrócą na powierzchnię Księżyca do 2024 r. – w tym pierwsza kobieta i następny mężczyzna.

Artemis 1, wcześniej znana jako Exploration Mission-1, jest pierwszą z serii coraz bardziej złożonych misji, które umożliwią ludziom zbadanie Księżyca i Marsa.

Artemis 1 będzie pierwszym zintegrowanym testem lotniczym systemu eksploracji kosmosu NASA: statku kosmicznego Orion, systemu startów kosmicznych (SLS) i systemów naziemnych w Centrum Kosmicznym im. Kennedy’ego w Cape Canaveral na Florydzie.

Artemis 1 będzie lotem bezzałogowym, który zapewni podstawy do eksploracji kosmosu przez człowieka oraz zademonstruje nasze zaangażowanie i zdolność do rozszerzania obecności człowieka na Księżycu i poza nim.

READ  Wykorzystanie rzeczywistości wirtualnej w okołooperacyjnej edukacji pielęgniarskiej w złożonej neurochirurgii: studium wykonalności i akceptacji

Podczas tego lotu statek kosmiczny wystartuje na najpotężniejszej rakiecie na świecie i poleci dalej niż jakikolwiek statek kosmiczny kiedykolwiek zaprojektowany dla ludzi.

W ciągu trzytygodniowej misji pokona 280 000 mil (450 600 km) od Ziemi i tysiące mil poza Księżyc.

Artemis 1, wcześniej znana jako Exploration Mission-1, jest pierwszą z serii coraz bardziej złożonych misji, które umożliwią ludziom zbadanie Księżyca i Marsa. Ten wykres przedstawia różne etapy zadania

Orion pozostanie w kosmosie dłużej niż jakikolwiek statek astronautów bez dokowania do stacji kosmicznej i powrotu do domu szybciej i goręcej niż kiedykolwiek wcześniej.

Dzięki tej pierwszej misji eksploracyjnej NASA przewodzi kolejnym etapom ludzkiej eksploracji w głębokim kosmosie, ponieważ astronauci zbudują i rozpoczną testowanie systemów w pobliżu Księżyca potrzebnych do misji na powierzchni Księżyca i eksploracji do innych miejsc odległych od Ziemi, w tym do Marsa.

Załoga wybierze inną ścieżkę i przetestuje krytyczne systemy Oriona z ludźmi na pokładzie.

Rakieta SLS przejdzie od konfiguracji początkowej zdolnej do wysłania na Księżyc ponad 26 ton metrycznych, do konfiguracji końcowej, która może wysłać co najmniej 45 ton metrycznych.

Razem systemy naziemne Orion, SLS i Kennedy będą w stanie sprostać najbardziej wymagającym potrzebom załogi i ładunku w dalekim kosmosie.

Ostatecznie NASA dąży do ustanowienia trwałej obecności człowieka na Księżycu do 2028 r. w wyniku misji Artemis.

Agencja kosmiczna ma nadzieję, że kolonia ta ujawni nowe odkrycia naukowe, zaprezentuje nowe osiągnięcia technologiczne i położy podwaliny pod budowę gospodarki księżycowej dla prywatnych firm.