Jeden obszar, który Gordon musi naprawić, aby zaimponować szefowi Wallabie, a osiłek AB musi być tego świadomy – ryk

Późnym piątkowym wieczorem Morgan Torinoi bardzo ciepło wypowiadał się o Carterze Gordonie.

Były Wallaby, który stał się ekspertem, opisał śmierć Gordona jako coś w stylu Stephena Larkhama.

W ciągu 80 minut meczu przeciwko Aldroa na pierwszy plan wysunął się styl podań i wizja Gordona.

Jego rozdrobnione podanie do Glena Vaihu, odcinając trzech obrońców Drui, było pyszne, ponieważ odzyskany skrzydłowy zdobył bramkę.

Dziesięć minut później Vaihu strzelił drugiego gola, a podanie Gordona zostało perfekcyjnie wykonane. A w środku kolejną pluszową piłką odepchnął Davida Felliwaya.

Oprócz popisania się umiejętnościami podań, jego sprzątanie przed przełamaniem przez Tanielę Tupou pokazało, że pragnie zaangażować się w danej chwili i zareagować na nią.

To był odpowiedni moment, ponieważ dał Tupuu piłkę do przodu, na której się rozwija, a Drua nie była w stanie spowolnić Rebeliantów.

Jednakże Gordona powstrzymują dwa aspekty: jego rzuty rożne i uderzenie poza tee – co jest głównym powodem ciągłego wzrostu cen akcji Noaha Lolesio.

To nie pierwszy raz, kiedy Gordon kopnął piłkę do siatki po rzucie karnym. To coś, z czym on i Ben Donaldson zmagali się w ostatnich latach.

Kopnięcie od bramki Gordona również było niepewne, a jedna piłka przeleciała pod słupkami. Później dobrze odbił piłkę.

W testach, gdzie mecze często są rozstrzygane poprzez dotknięcie tablicy wyników, kluczowe znaczenie ma gromadzenie punktów poza tee.

Obecnie propozycja Gordona to 50-50.

Porównaj to z Lolessio, który przez ostatnie dwa tygodnie nie opuścił żadnego meczu, a także czuł zimno pod dachem w Dunedin podczas zmieniającego sezon zwycięstwa nad Highlanders, a różnica jest wyraźna.

Noah Lolessio ani razu nie chybił celnego strzału w swoich dwóch ostatnich meczach Super Rugby. (Zdjęcie: Albert Perez/Getty Images)

Nadziejom Gordona na start w drużynie Wallabie nie pomaga brak kopnięć od bramki poza australijskimi połowami z lotu.

Tak naprawdę wszystkich pięciu australijskich bramkarzy nosi obecnie koszulki z numerem 10.

Oprócz nich pomocnik Brumbies Ryan Lonergan jest jednym z najlepszych zawodników w kraju, ale biorąc pod uwagę, że Lolesio jest obecnie czołowym strzelcem, oznacza to, że żaden inny zawodnik potrafiący kopać bramki nie ma tylu powtórzeń, co często się zdarza. i pewność siebie. .

WYGLĄD WALLABIES BOLTER

Pobyt w drużynie Brumbies i Charliego Cale’a stanowi przekonujący argument za powołaniem do reprezentacji narodowej.

Trener Wallabies Joe Schmidt będzie podekscytowany tym, co zobaczy w tylnym rzędzie – i to nie tylko Cala.

Ale to, co produkuje Brumbies No.8, jest wysokiej jakości i przyciąga wzrok. Jest typem zawodnika, który wyróżnia się punktami.

Cale wykonał jeszcze trzy przechwyty przeciwko Waratahs i oddał kolejny rzut, co doprowadziło do wymiany Brumbies.

To nie przypadek, że jest liderem zawodów pod względem przechwytów z autu (11), a tylny wioślarz wyprzedził Jeda Hollowaya z Waratahs.

Wioślarz grzbietowy Brumbies, Charlie Cale, nadal przyciąga wzrok. (Zdjęcie: Mark Nolan/Getty Images)

Chociaż jest mniejszy, jego zdolność do szybkiego wstawania wynika z jego wybuchowości.

Umiejętności Cale'a w posługiwaniu się piłką w ręku i jego szybkość to dwa inne godne uwagi aspekty.

Oszałamiająca próba 23-latka, którą 23-latek wykonał na początku tego roku przeciwko Rebeliantom, odbiła się szerokim echem na całym świecie, ale ponownie ją poparł, wykańczając genialnym ruchem Brumbies po śmierci przeciwko Waratahom.

Na początku pierwszej połowy zadał także potężne ciosy z tyłu młyna i podał do Lolessio ładne, ponadprzeciętne podanie do koszykówki.

Warto go oglądać, a jego współpraca z Tomem Hooperem i Robem Valetinim zdziałała cuda podczas weekendu.

Surowe lekcje wyciągnięte przez Moc i Szefa Kuchni

Jednym z głównych tematów weekendu był brak napastnika, nie ma znaczenia, kogo masz z tyłu.

W sobotę drużyna The Force zaprezentowała kolejny imponujący transfer z tyłu, ale jak odkryli Nick White i Ben Donaldson, Courtley Beale będzie miała trudności za defensywną linią ataku.

The Blues zastraszali drużynę The Force podczas ich brzydkiego powrotu do Eden Park.

Dopóki nie rozwiążą pięciu problemów, nigdy nie będą konkurencyjni w Super Rugby.

Ostatnia porażka Angusa Bella wywrze większą presję na Waratahów. (Zdjęcie: Darian Trainor/Getty Images)

Obejmuje to planowanie krótko- i długoterminowe.

Dan McKellar potwierdził, że Brumbies mają pięciu zawodników, którzy zdadzą egzamin w Super Rugby.

Dlatego sprowadził Jamesa Slippera, aby rywalizował ze Scottem Seau w luźnej grze i miał trzy międzynarodowe suki.

Zwabił także Caderne Neville'a, Nicka Frosta i Darcy'ego Swaina do Canberry – a wszystkie trzy zamki prawdopodobnie wystąpią w tym roku pod wodzą Schmidta.

Ciągłe kontuzje Isaka Roddy nie pomogły drużynie Force, ale programy Super Rugby potrzebują wielu napastników, a nie tylko jednego.

W Sydney Waratah Colemana również leżą w szafce na rany.

Ich problemy są również na pierwszym planie.

Chociaż Waratahowie na papierze mają znakomitą defensywę, płacą cenę za swoją rozrzutność i nie grają za linią ataku, której ufają.

Charlie Gamble był zawsze obecny w defensywie przeciwko Brumbies, podczas gdy Julian Heaven spisał się znakomicie, ale reszta linii ataku była ledwo widoczna z piłką w ręku.

Kontuzja Angusa Bella jedynie wystawi na próbę drużynę Colemana z Waratah, a Crusaders stanowią obecnie przewagę w pierwszym rzędzie.

Coleman stracił teraz cztery z siedmiu zakontraktowanych rekwizytów. Niewiele kończyn powraca po tego typu urazach.

Czy wróci do Jacka Barretta?

W weekend drużyna Junior Wallabies wystąpiła w barwach Randwick z drugiego rzędu, ale tydzień temu w meczu przeciwko Rebels założyła koszulkę nr 1.

Mówi to coś o torach w Nowej Południowej Walii, że taka sytuacja może się zdarzyć.

WSZYSTKIE CZARNE BRUISER MUSZĄ BYĆ POWIADOMIONE

Shannon Frizell była w zeszłym roku jedną z wyróżniających się zawodniczek w nowozelandzkiej rugby, wygrywając wyścig o koszulkę nr 6 podczas zeszłorocznych Pucharu Świata.

Jednak biorąc pod uwagę, że Frizzell będzie w Japonii w tym sezonie, nie jest jasne, do kogo Scott Robertson zwróci się w 2024 roku.

Samipeni Finau z luźną czapką uderza do przodu niczym tona cegieł.

W erze po odejściu Jerome’a Kainuo żaden członek All Blacks nie odniósł takiego sukcesu jak Finau.

To jeden z aspektów, który Robertson zauważy.

Czas pokaże, czy działacze Super Rugby zareagują na jego tendencję do atakowania rywalizujących rozgrywających. Ale powinni.

Po pokonaniu Noaha Lolessio i Toma Lianga w końcówce meczu Finau podpalił Williama Hafele, po tym jak rozgrywający wypuścił piłkę.

Do zdarzenia doszło w 38. minucie.

Samipeni Finau był w dobrej formie na rozpoczęcie sezonu Super Rugby, ale miał szczęście, że uszło mu to na sucho i oddał kilka strzałów w końcówce obrony. (Zdjęcie: Michael Bradley/Getty Images)

Sędzia Ben O'Keefe, który również uważał, że strzał w kierunku Lynagh był legalny, powiedział wówczas „w porządku”.

Chwilę później Havili zapytał O'Keeffe o incydent, a ten nie był zadowolony.

„Nie sądziłem, że jest już za późno. Obejrzałem to” – powiedział O'Keefe. „Właśnie sprawdzono i potwierdzono moje TMO (było w porządku)”.

To trzeci hit Finau.

Jest już za późno, to celowe działanie niewidomego skrzydłowego, mające na celu ściganie rozgrywającego drużyny przeciwnej, gdy tylko piłka zostanie wypuszczona.

Hoops jest jeszcze daleko od Paryża

W zeszłym roku marzenia Michaela Hoopera o Pucharze Świata zostały rozwiane. Jednak przed nim jeszcze długa droga, zanim przekona Johna Manentiego, że zasługuje na bilet lotniczy do Paryża na lipcowe Igrzyska Olimpijskie.

Przed swoim debiutem w siódemkach Hooper zażartował, że nie jest ani najsprawniejszy, ani najszybszy w australijskiej drużynie siódemek.

Na tę kwestię zwracano uwagę podczas weekendu.

Nic więc dziwnego, że był używany oszczędnie tylko w pierwszych pięciu meczach, dopóki Manenti nie wystąpił w meczu z Irlandią.

Michael Hooper świętował swój pierwszy mecz w Mistrzostwach Świata Siódemek w wielkim stylu, wykonując podskok przeciwko Fidżi na zakończenie meczu. Obraz: Świat rugby

W pierwszej połowie był ledwo widoczny, gdy Irlandia dominowała w posiadaniu piłki.

W drugiej połowie został pobity z zewnątrz, a następnie przesadnie złapany.

Jednak kolejnym problemem było to, że pokazał, na co go stać.

W pojedynkę zaatakował Irlandczyków i zdobył piłkę dla Australii.

Tam Hopper pokazał, co wnosi do stołu: umiejętność załamywania się. To coś, czego może dokonać tylko kilku innych członków australijskiej drużyny siódemek.

W piątkowy wieczór przeciwko Fidżi doszło do niespodziewanej kradzieży, która sprawiła, że ​​jego debiut stał się wirusowy.

Jeśli Manenti chce znaleźć sposób na wykorzystanie Hoopera, to właśnie w tym obszarze gry oferuje Australii różnicę.

Australijska drużyna tygodnia Christy Doran w Super Rugby

Matt Gibbon, Jordan Oiles, Sam Talakai, Josh Canham, Nick Frost, Rob Valetini, Charlie Gamble, Charlie Cale, Harrison Goddard, Carter Gordon, Glen Vaihu, Tamati Tua, Filippo Dogono, Ollie Sapsford, Tom Wright.