Biegowelove.pl

informacje o Polsce. Wybierz tematy, o których chcesz dowiedzieć się więcej

Czy posiadanie kota zwiększa ryzyko zachorowania na schizofrenię?  Badanie mówi, że tak

Czy posiadanie kota zwiększa ryzyko zachorowania na schizofrenię? Badanie mówi, że tak

Koty lub psy są zwykle wybierane jako zwierzęta domowe wśród młodych ludzi.

Niedawny przegląd 17 badań przeprowadzonych przez naukowców z Uniwersytetu Queensland w Australii sugeruje, że posiadanie kota może zwiększać ryzyko schizofrenii. Dochodzenie wykazało potwierdzone dowody łączące posiadanie kota ze zwiększoną podatnością na schizofrenię. Wyniki badania rodzą pytania dotyczące potencjalnych skutków psychologicznych posiadania kotów, nadając nowy wymiar zrozumieniu zagrożeń dla zdrowia psychicznego związanych ze zwierzętami domowymi.

Aby dojść do tego wniosku, australijscy naukowcy przeprowadzili analizę tych badań, która obejmowała ostatnie 44 lata i obejmowała dane z 11 krajów, w tym ze Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.

„Nasze odkrycia potwierdzają związek między narażeniem na koty a ogólnie zwiększonym ryzykiem rozwoju zaburzeń związanych ze schizofrenią” – napisali naukowcy w swojej analizie opublikowanej w czasopiśmie Science. Biuletyn schizofrenii.

„Odkryliśmy, że u osób mających kontakt z kotami ryzyko zachorowania na schizofrenię jest około dwukrotnie większe” – napisał zespół badawczy.

W kompleksowym przeglądzie 17 badań znaleziono dowody sugerujące możliwy związek między narażeniem na koty a zwiększonym ryzykiem rozwoju zaburzeń związanych ze schizofrenią. Jednakże ustalenia dotyczące możliwego związku między kotami a specyficznym stanem doświadczeń podobnych do psychozy (PLE) nie są jednoznaczne. Naukowcy podkreślają potrzebę przeprowadzenia dodatkowych, wysokiej jakości badań w celu dalszego zbadania tej złożonej zależności.

Co to jest schizofrenia?

według Medycyna Johnsa HopkinsaSchizofrenia jest złożoną chorobą mózgu. Choroba ta często występuje rodzinnie i może dawać niepokojące objawy. Może to obejmować słyszenie głosów i trudności w jasnym myśleniu i komunikowaniu się z innymi. Często zaczyna się nagle, we wczesnej dorosłości. Na tę chorobę nie ma lekarstwa, ale można ją leczyć za pomocą leków i terapii wspomagającej.