a Płodna kariera w telewizji oznacza sławę, prawda? W rzeczywistości rzeczywistość jest często bardzo inna. Wiele wspaniałych występów odbywa się anonimowo, albo w sali nagraniowej, albo pod górą protez. Może to prowadzić do dziwnego rodzaju celebrytów: w jednej chwili ocierają się ramionami z legendami ekranowymi na czerwonym dywanie, a w następnej robią zakupy w Tesco, nie prosząc o selfie. Więc kim są te nierozpoznawalne ikony TV? Jak przywracają życie swoim ukochanym postaciom? Czy tęsknią za krzykami mas?
„Nie jestem pewien, ile gumy chcę w swoim życiu’
Doug Jones: Gra kapitana Saroo, Kilpina w Star Trek: Discovery
Kiedy mówisz „tak” na granie czegoś, co nie brzmi jak człowiek, mówisz „tak” na cały proces. Nie mogę krzyczeć: „Zdejmij to ze mnie! Jest takie gorące i lepkie”. Potrzebuję mentalności wykonawcy, ale także wytrzymałości sportowca, kogoś, kto może poświęcić pięć lub sześć godzin na nałożenie makijażu, a potem przejść przez długi dzień filmowania.
Ze względu na wszystkie role, które grałem, często pomijam tradycyjny proces castingu. „To wysoki, chudy kosmita – potrzebujemy Douga Jonesa” – mówią ludzie z Creature Effects. Grałem płaz w nagrodzonym Oscarem filmie kształt wody Kiedy Star Trek: Odkrycie podejdź do mnie. Właściwie myślałem „Nie jestem pewien, ile więcej gumy i kleju chcę w swoim życiu”, ale nie było sposobu, aby to powstrzymać. W przypadku Saroo noszę czteroczęściową protezę na głowie, która przechodzi przez obojczyk, z rękawiczkami na zmianę rąk. Całość jest wyprofilowana na mój kształt i pomalowana, więc cały proces klejenia zajmuje tylko 2 godziny. Noszę kostium Gwiezdnej Floty, jak wszyscy inni, ale mam specjalne buty z kopytami, które dodają mi pięć cali wzrostu. To daje mi około 6 stóp i 8 cali!
Muszę tylko spojrzeć w lustro, żeby wiedzieć, że nie jestem romantycznym bohaterem. Od 35 lat moja kariera polega na byciu zabawnym lub przerażającym. W wieku dwudziestu lat szukałem sławy. Chciałabym być na bilbordach i okładkach magazynów, ale dorastałam lubiłam pracować poza radarem. Fajnie jest móc iść do kawiarni z przyjacielem i nikt nie wie, kim jestem. Ale potem mogę iść na imprezę na czerwonym dywanie, gdzie ogłaszają, kim jesteś i możesz zachowywać się jak celebryta, zanim wrócisz do anonimowości.
„Zepchnęliśmy Westlife na szczyty list przebojów”
Kate Harbour: głosy Wendy i zawroty głowy w Bobie Budowniczym
Bob Budowniczy nie był dla nas tylko przedstawieniem. Wierzyliśmy w postacie i ich przesłanie dotyczące redukowania, ponownego wykorzystywania i recyklingu. Bob sprzedawał recykling na lata, zanim pogoda się poprawiła! Jego partnerka biznesowa i miłość, Wendy, była jedną z pierwszych silnych postaci kobiecych w dziecięcej telewizji. Dobrze wiedzieć, że odegrałeś kluczową rolę w przekazaniu tej wiadomości tak wielu ludziom.
Wiedzieliśmy, że mamy coś ekscytującego, ale nikt nie miał pojęcia, jak duże. Mamy nawet 2000 Boże Narodzenie numer 1 Czy możemy to naprawić? – Westlife trafiło na szczyty list przebojów. Ale największy moment nadszedł, gdy nagraliśmy album na Abbey Road. To było nie z tego świata, że został zaproszony do tak kultowego miejsca na pokaz, w którym, spójrzmy prawdzie w oczy, uczestniczył budowniczy, który puka w paznokcie, gadający betoniarka i kot „Miau”.
Niedawno byłam na spotkaniu z grupą mam z placu zabaw i rozmawiały o ważnej pracy, jaką wykonują jako nauczyciele, pielęgniarki i pracownicy socjalni. Miałem duże wahania. Pomyślałem tylko: „O co mi chodzi?” Co dziwne, wkrótce potem dostałem ten uroczy list od fanów, który brzmi: „Twoje małe postacie przynoszą mi tyle radości”. Pomyślałem: „W takim razie to jest mój cel? Nie może być w połowie zły”.
To było jak utknięcie w skrzynce pocztowej.
Jon Simmett: Dipsy gra w Teletubisie
Byłem stosunkowo doświadczony, kiedy testowałem Teletubisie. W tym czasie nazywał się Teleteddies I nawet nie zostali przydzieleni. Byłem tam jedyną czarną osobą i też najstarszą. Więc pomyślałem, co jest dobrą rzeczą. Zostałem wybrany jako pierwszy i pamiętam, jak jechałem pociągiem do studia, aby przymierzyć ten prototyp body, który najlepiej opisałem jako jeden z najzabawniejszych strojów zapaśników sumo. Ważył trzy kamienie, miał ograniczone powietrze i brakowało widzenia peryferyjnego. To było jak utknięcie w skrzynce pocztowej. Całość wydawała się surrealistyczna.
Próby rozpoczęły się pod koniec 1995 roku. Wtedy poznałem pozostałych trzech z Teletubbies: Boya Van Lee, aktora. Dave Thompson, pauza; Nikki Smedley, tancerka. Otrzymaliśmy imiona naszych bohaterów, ale zachęcano do „wchodzenia” w role. Pui Fan ma chińskie dziedzictwo i mówi po kantońsku w serialu. Wprowadziła reggae do części z takimi rzeczami, jak Dipsy mówiący „Daddy come daddy come to Po”, fragment prosto z klasycznego utworu reggae zatytułowanego bicz. I wślizgiwałem się w jamajskie ruchy taneczne, tu i tam zdumienie.
Jeśli spojrzysz na twarz Dipsy’ego, w rzeczywistości była ciemniejsza – nic w serialu nie było przypadkowe. Kręciliśmy przez sześć lat, zanim skończyliśmy w 2002 roku. Pięć lat później firma produkcyjna zaprosiła nas na obiad i powiedziała: „Chcesz pojechać do Ameryki?”. Pomyślałem: „Ile koncertów zapłaciłbyś mi za tydzień w Nowym Jorku?” To było wspaniałe doświadczenie. Dostaliśmy klucze do miasta: Pojechaliśmy na poranne pokazy do Nowego Jorku i zrobiliśmy zdjęcia w kostiumach przed Statuą Wolności.
Pokaz miał ogromny wpływ. Ludzie wciąż o tym mówią. Jeśli potrącił mnie autobus, wiem, że Teletubisie będą na pierwszej linii mojego nekrologu. Ale przywiązanie do tego zjawiska nie jest złe.
„Chcieli, żeby surykatka była rosyjska od Alana Sugar”
Simon Greenall: Dostarcza surykatki w reklamach porównawczych na rynku
Nie odezwałem się, dopóki nie skończyłem sześciu lat. Nie słowo. Ale kiedy zacząłem mówić, mogłem robić różne dźwięki i akcenty. Mój tata pracował w garażu i był bardzo dobry w hałasie silnika, więc to odziedziczona umiejętność. Właściwie zacząłem grać dopiero po dwudziestce, a miałem pięćdziesiąt lat, kiedy zacząłem wyrażać surykatki.
Na początku chcieli, aby Aleksander był zagrożeniem, surowym biznesmenem, takim jak Rosjanin Alan Sugar, mówiącym ludziom: „Nie wchodź na tę stronę, wejdź na tamtą”. Ale pomyślałem: „Cóż, to zwierzę, jest małe i zabawne”. Wszedłem na boisko, ale zagrałem śmiertelnie poważnie i efekt był po prostu zbyt magiczny. Ten pisk robi na końcu – oddaję to dzieciom.
To dziwny zawód, aktorstwo głosowe, ale głosy nie wiedzą, jakie mają szczęście! To dobra zabawa, dobrze płatna i bardzo szybko można w niej stać się dobrym. Jesteśmy jak komputery: po prostu karmisz ideą typu „Surykatka mówi po rosyjsku”, a my ją sprawdzamy.
Moja baza fanów składa się teraz z różnych grup wiekowych. Oczywiście są surykatki, ale są Oktonauty, także. Graj jako Kapitan Barnacles, nieustraszony przywódca niedźwiedzi polarnych wśród tych malutkich podwodnych stworzeń. Ta oferta ma charakter edukacyjny i ekologiczny. W ostatecznym rozrachunku chodzi o dobroć i obywatelstwo.
„Byłem tam na planie Mrocznego widma”
Lewis MacLeod: Głosy listonosza Pata, o Spitting Images, Prince Charles, Matt Hancock i nie tylko
Oprócz listonosza Pata gram dwie inne postacie: Alfa Farmera i Bena Taylora, który prowadzi biuro dostawcze. Śpiewam też ton melodii, z powodu którego źle się czuję. Spotkałem księcia Karola i powiedział: „Więc jesteś listonoszem Pat? Jak on brzmi?” Odpowiedziałem: „Cześć, pani Goggins!”.
Zawsze miałem obsesję na punkcie dźwięku i to sprawiło, że zrobiłem kilka wielkich projektów. Ekspresja podracera Sibulpy w Mrocznym widmie była niesamowita. Jako dziecko budowałem zestawy z Gwiezdnych Wojen z butelek Coca-Coli i papier-mache. I oto jesteś, gotowy do robienia notatek od George’a Lucasa.
Kiedy wpadłem w satyryczną komedię w programach takich jak Spitting Image, musiałem opanować polityków, od Alexa Salmonda po Nigela Farage’a. David Cameron był naprawdę twardy i nie mogłem przeboleć Trumpa – dopóki nie zobaczyłem wywiadu, w którym jego głos znacznie się zmiękł. Moja wczesna personifikacja dziwnie przypominała Aleca Baldwina in Kapelusz Glen Ross.
„Utorowaliśmy drogę innym ofertom konkursowym”.
John Briggs: Najbardziej znany z powieści Najsłabsze ogniwo i Wyrażając brytyjski Siri
Kiedy zostałem poproszony o głos w teleturnieju BBC Two, moja pierwsza reakcja brzmiała: „O mój Boże, kolejny gwóźdź do trumny w mojej karierze”. Nie miałem pojęcia, że zamieni się w tego giganta, który utorował drogę innym pokazom konkursowym. Być może największy jest bezcelowy. Od tego czasu jeżdżą nam na ogonach.
Zaczęliśmy w 2000 roku. Jednym z powodów jego sukcesu jest to, że była to jedyna rzecz, która nie była sportem podczas igrzysk olimpijskich. Osoby nietolerujące sportu desperacko potrzebowały oglądać coś innego. Zrobiłem wszystkie 13 lat. To 1875 odcinków. Nie zrobiłem tylko dwóch: specjalny z Eurowizji, w którym dostał Terry Wogan, i specjalny dla początkujących, którego nigdy nie zrozumiałem do dziś.
Mam główny gen. Uwielbiam być na scenie i cieszę się, że jestem w centrum uwagi, ale szybko zdałem sobie sprawę, że nie jestem wystarczająco dobry, by być aktorem. W końcu poszedłem do radia, bo bardzo mi się to podobało. Moje oceny maturalne były śmieciami, ponieważ każdą chwilę bezsenności spędzałem w lokalnej rozgłośni radiowej, kiedy nie byłem w szkole. Gdybyś mi powiedział, że za 40 lat zarobię na swoim głosie, powiedziałbym, że jesteś całkiem niezły.
„Każda kariera w rozrywce to kolejka górska”
Peter Dixon: Głos czynnika X i „Mam Talent” Brytyjczyków
Nigdy nie chciałem sławy, fortuny i uznania. Nadal nie. Byłeś blisko wielu znanych gwiazd i byłeś świadkiem, jak sława może niszczyć ludzi. Nigdy tego nie chciałem. Wiele osób chce stać się sławnymi, nie posiadając żadnych umiejętności: sława jest pożądanym produktem końcowym. Nigdy tego nie rozumiałem. Nie żałuję pracy nad The X Factor czy British’s Got Talent: to programy rozrywkowe, które naprawdę dają ludziom szansę na pokazanie swojego talentu. Problemem może być to, co dzieje się dalej.
Każdy zawód w rozrywce to kolejka górska. Spójrz na Bruce’a Forsytha, z którym współpracowałem przez wiele lat przy The Price Is Right. Był okres po The Generation Game, w którym nie mógł niczego zarezerwować. Został w dużej mierze zapomniany, dopóki nie odkryło go nowe pokolenie. Pracowałem nad głosem we wszystkim, od wind i ciężarówek kontenerowych po systemy rezerwacji kinowych, i prawdopodobnie dlatego ludzie cały czas rozpoznają mój głos, ale nigdy nie wiedzą, skąd on pochodzi! Minęły 43 lata i kochałem każdą sekundę.
„Ma skłonność do apatii. Rozwiązuje problemy. Miłośnik Twittera. Pragnący być orędownikiem muzyki”.
More Stories
Książę Harry „znak zapytania” w sprawie spędzania czasu z rodziną, ponieważ „czuje się bardzo zawiedziony”
Co-op Live: Szef klubu w Manchesterze rezygnuje po przełożeniu koncertów
Lawrence Fox został poproszony o zapłatę 180 000 funtów odszkodowania za zniesławienie