Badania wzroku pozwalają przewidzieć rozwój choroby Parkinsona

streszczenie: Optyczna tomografia koherentna, powszechnie stosowana w badaniach oczu, może monitorować neurodegenerację u pacjentów z chorobą Parkinsona poprzez pomiar grubości siatkówki. Metoda ta ujawniła, że ​​zwyrodnienie siatkówki często poprzedza pogorszenie funkcji poznawczych i motorycznych, co stanowi potencjalny wczesny wskaźnik postępu choroby.

Badanie, w którym monitorowano zmiany u pacjentów z chorobą Parkinsona w latach 2015–2021, wykazało, że znaczne ścieńczenie warstwy siatkówki było powiązane z ciężkością choroby. Odkrycia te sugerują, że badania wzroku mogą stać się nieinwazyjnym narzędziem przewidywania nasilenia objawów choroby Parkinsona w przyszłości, pomagając w opracowywaniu bardziej ukierunkowanych strategii leczenia.

Kluczowe fakty:

1. Do pomiaru grubości siatkówki u pacjentów z chorobą Parkinsona wykorzystano optyczną tomografię koherentną, wykazując, że neurodegeneracja siatkówki poprzedza objawy poznawcze i motoryczne.
2. Badanie wykazało, że cieńsza warstwa siatkówki we wczesnych stadiach może przewidywać szybsze pogorszenie funkcji poznawczych i poważniejszy postęp choroby.
3. Badania te mogą doprowadzić do wykorzystania rutynowych badań oczu jako nieinwazyjnej metody monitorowania i przewidywania postępu choroby Parkinsona.

źródło: Uniwersytet Kraju Basków

Chociaż pewne aspekty nadal czekają na potwierdzenie do stosowania w warunkach klinicznych, a jego rozwiązanie wymaga nieznacznych udoskonaleń, badanie przeprowadzone przez UPV/EHU i Biobizkaia wykazało, że metoda rutynowo stosowana w badaniach okulistycznych może być również stosowana do monitorowania neurodegeneracji występującej w Pacjenci z chorobą Parkinsona.

W toku badań stwierdzono, że neurodegeneracja siatkówki może poprzedzać zaburzenia funkcji poznawczych.

Kiedy diagnozuje się chorobę Parkinsona lub jakąkolwiek inną chorobę neurodegeneracyjną, pacjenci zawsze pytają: „Co teraz? Co się stanie? Czego można się spodziewać po chorobie?”

„Ale neurologowie nie są w stanie odpowiedzieć precyzyjnie na te pytania, ponieważ rozwój pacjentów jest zwykle bardzo zróżnicowany: niektórzy z biegiem lat nie doświadczają żadnych zmian, a u innych dochodzi do demencji lub siedzenia na wózku inwalidzkim” – mówi. to wyjaśniłem. Murueta-Goyena, badaczka na Wydziale Neuronauki UPV/EHU.

Obecnie identyfikacja pacjentów z chorobą Parkinsona zagrożonych zaburzeniami funkcji poznawczych stanowi duże wyzwanie, jest to jednak niezbędne, jeśli chodzi o zapewnienie skuteczniejszych terapii klinicznych i zwiększenie liczby badań klinicznych.

W rzeczywistości dr Ani Morueta Goena we współpracy z zespołem badawczym Biobizkaia chciała wiedzieć, „czy system wzrokowy może umożliwić przewidywanie tego pogorszenia, innymi słowy, jakiej przyszłości może spodziewać się pacjent za kilka lat”. W tym celu wykorzystano grubość siatkówki.

Siatkówka to błona znajdująca się w tylnej części gałki ocznej. Jest powiązany z układem nerwowym i składa się z kilku warstw. W trakcie badania w grupie pacjentów z chorobą Parkinsona mierzono grubość najbardziej wewnętrznej warstwy siatkówki za pomocą optycznej tomografii koherentnej.

Ten typ tomografii komputerowej jest narzędziem rutynowo stosowanym w badaniach okulistycznych, ponieważ pozwala na uzyskanie bardzo dokładnych, powtarzalnych i dokładnych pomiarów. W związku z tym przeanalizowano i porównano rozwój tej warstwy siatkówki u osób z chorobą Parkinsona i bez niej w latach 2015-2021.

Potwierdzono także wyniki analizy obrazów warstw siatkówki pacjentów z chorobą Parkinsona w szpitalu w Wielkiej Brytanii.

Wyniki wykazały, że warstwa siatkówki jest znacznie cieńsza u pacjentów z chorobą Parkinsona. Zauważono także, że „w początkowej fazie choroby najwięcej neurodegeneracji wykrywa się w siatkówce, a od pewnego momentu, gdy warstwa ta jest już bardzo cienka, konieczna jest swego rodzaju stabilizacja procesu neurodegeneracyjnego. nastąpić.”

„Ścienienie siatkówki i zaburzenia funkcji poznawczych nie występują jednocześnie. Początkowe zmiany w siatkówce stają się coraz bardziej wyraźne, a następnie, z biegiem lat, obserwuje się pogorszenie kliniczne stanu pacjentów, zarówno pod względem poznawczym, jak i motorycznym” – wyjaśnia Moruita-Goya.

„Innymi słowy, wolniejsza utrata grubości warstwy siatkówki wiąże się z szybszym pogorszeniem funkcji poznawczych, a wolniejsza utrata grubości warstwy siatkówki wiąże się ze zwiększonym ciężkością choroby”.

Badacz przywiązywał dużą wagę do wyników. „Uzyskaliśmy informację o postępie choroby, a proponowane przez nas narzędzie jest nieinwazyjne i dostępne we wszystkich szpitalach.”

Wyniki wymagają międzynarodowej walidacji, a „poprzez nieznaczne zwiększenie dokładności technologii będziemy bliżej sprawdzenia sposobu monitorowania neurodegeneracji występującej w chorobie Parkinsona”. Badacz ujawnił również, że kontynuuje badania na innej grupie pacjentów i że kluczowe znaczenie ma finansowanie.

Informacje o badaniach nad chorobą Parkinsona

autor: Anne Morita Goena
źródło: Uniwersytet Kraju Basków
Komunikacja: Ani Morota Guena – Uniwersytet Kraju Basków
zdjęcie: Zdjęcie przypisane Neuroscience News

Oryginalne wyszukiwanie: Otwarty dostęp.
„Związek neurodegeneracji siatkówki z rozwojem zaburzeń poznawczych w chorobie Parkinsona„Anne Morita-Guena i in. Choroba Parkinsona np

podsumowanie

Związek neurodegeneracji siatkówki z rozwojem zaburzeń poznawczych w chorobie Parkinsona

Grubość siatkówki może służyć jako biomarker w chorobie Parkinsona (PD). W tym prospektywnym, podłużnym badaniu chcieliśmy ustalić, czy u pacjentów z chorobą Parkinsona obserwuje się przyspieszone tempo ścieńczenia wewnętrznej warstwy plexiform okołodołkowej komórek zwojowych (pfGCIPL) i okołobrodawkowej warstwy włókien nerwowych siatkówki (pRNFL) w porównaniu z grupą kontrolną.

Ponadto oceniliśmy związek między neurodegeneracją siatkówki a postępem klinicznym choroby Parkinsona. Grupa 156 pacjentów z chorobą Parkinsona i 72 osoby z grupy kontrolnej przeszła optyczną koherentną tomografię siatkówki oraz ocenę wzroku i funkcji poznawczych w okresie od lutego 2015 r. do grudnia 2021 r. w dwóch szpitalach wyższego szczebla w Hiszpanii.

Szybkość przerzedzania pfGCIPL była dwukrotnie większa w PD (B [SE] = −0,58 [0.06](to jest to, co jest w sterowaniu)B [SE]= −0,29 [0.06]p < 0,001).

W PD schemat postępu zaniku pfGCIPL zależy od wyjściowej grubości, przy czym wolniejsze tempo ścieńczenia obserwuje się u pacjentów z PD z pfGCIPL <89,8 µm. To odkrycie zostało potwierdzone przy użyciu zewnętrznego zbioru danych z Moorfields Eye Hospital NHS Foundation Trust (badanie AlzEye).

U pacjentów z pfGCIPL o powolnym przebiegu, charakteryzujących się starszym wiekiem na początku badania, dłuższym czasem trwania choroby oraz gorszymi wynikami w zakresie funkcji poznawczych i stadiami choroby, wykazano trzykrotny wzrost częstości pogorszenia funkcji poznawczych (B [SE]= −0,45 [0.19] punkt/rok, S = 0,021) w porównaniu z szybszą progresją.

Co więcej, w PD przyspieszono przerzedzenie pRNFL w sektorze skroniowym (B_{Czas x grupa} [SE]= −0,67 [0.26] µm/rok, S= 0,009), co wskazuje na ścisły związek ze zmianami w wynikach funkcji poznawczych (B[SE]= 0,11 [0.05], S= 0,052).

Badanie to sugeruje, że wolniejszy wzorzec utraty tkanki pfGCIPL w chorobie Parkinsona wiąże się z szybszym pogorszeniem funkcji poznawczych, podczas gdy zmiany w czasowym pRNFL mogą następować po pogorszeniu funkcji poznawczych.