„Zaakceptowany” Dallinger może trzepotać snami o czarnych paprociach Wallaroos

Marzeniem Carys Dallinger było włożenie koszulki Black Ferns, ale Queensland Reds z numerem 10 mówi, że „nie byłoby źle” założyć zamiast niej złotą koszulkę teraz, kiedy została przyjęta w Baltimore.

Dallinger był objawieniem The Reds w sobotnim wielkim finale Super W w Townsville.

Ale przed finałem przeciwko Viggiana Drew, urodzona w Nowej Zelandii Dallinger ujawniła AAP, że powinna była zagrać dla NSW Waratahs.

Powiedziała, że ​​klub „wycofał się” ustnie, zmuszając ją do wyjazdu do Brisbane o godzinie 11.

Rozwijała się wraz z innymi rekrutami Dianne Hiini, Cristo Tofa i Samem Curtisem w Ballymore, a dzięki urodzonemu w Australii ojcu otworzyła nowe drzwi.

„Wiedziałem, że kwalifikuję się (do gry w Australii), ale czarna koszulka była zawsze celem”, powiedział Dallinger AAP.

„Nie zrobienie czarnej paproci w tym roku było kolejnym rozczarowaniem… więc pomyślałem, że przyjadę i popłynę na fali”.

Powiedziała, że ​​NRLW wykazało zainteresowanie zabieganiem o to za pomocą tokenów, ale chce pozostać przy Wallaroos, którego nowy scentralizowany system kontraktowania uczynił ich bardziej konkurencyjnymi.

Dallinger grał dla Hurricanes w nowozelandzkiej lidze półprofesjonalnej, w której zawodnicy trenują prawie dwa razy częściej niż ich australijscy odpowiednicy.

Ta umiejętność świeciła tak dobrze. Kopnięcia i asysty Dallingera odmieniły The Reds, wykonując jednocześnie dwa rzuty karne w końcówce meczu w półfinałowym zwycięstwie nad Brumbies 23-20.

Ciężki atak Covid-19 wykluczył ich na ponad trzy miesiące, aby zrujnować ich nadzieje na Mistrzostwa Świata 2022, a Dallinger został pominięty w tegorocznym składzie Black Ferns Test.

Porażka nowozelandzkiego rugby wydawała się być zyskiem Australii, kiedy trener Guy Tregoning ogłosił swój skład na test 20 maja przeciwko Fidżi w przyszłym tygodniu.

„Byłem w systemie w Nowej Zelandii przez długi czas i powiedziano mi:„ Jesteś przyszłym graczem, nie jesteś jeszcze gotowy ”- powiedział Dallinger.

„Ale podpisują kontrakty z dziewczynami młodszymi ode mnie na tej samej pozycji. Co więcej mogę zrobić? Zostałem tu zaakceptowany, pozwolono mi naprawdę grać w rugby za darmo i wyrażać siebie.

„To było wspaniałe, że pozwolili mi to zrobić i przyciągnęło to uwagę trenerów Wallaroos. Jestem wdzięczny, że nawet spojrzeli na mnie jako opcję, więc nie czułbym się źle grając dla nich”.

23-latka przyznaje, że nie rozważała jeszcze perspektywy zmierzenia się z krajem swojego urodzenia w mistrzostwach świata.

„Powinienem najpierw zaproponować mi kontrakt” – powiedziała.

„Ale to byłoby bardzo dziwne; powiem, że wezmę kilka tanich ujęć”.