W projekcie wskazano, że epidemii HIV nie można zakończyć bez powstrzymania byłych więźniów i innych pacjentów przed utratą opieki

Nowe dane z programu wdrożenia zostaną zaprezentowane na tegorocznej konferencji Światowy Kongres ESCMID (dawniej ECCMID) w Barcelonie w Hiszpanii (27–30 kwietnia) podkreśla, że ​​światowej epidemii wirusa HIV nie można zakończyć bez zapewnienia opieki byłym więźniom i innym pacjentom oraz przedstawia wysiłki podejmowane przez kliniki leczenia HIV w Chicago mające na celu identyfikację… Umiejscawia osoby zakażone wirusem HIV, które wcześniej przebywały w zakładach karnych, które opuściły placówkę opiekuńczą, i ponownie zapewnia im dostęp do usług terapeutycznych.

„HIV wymaga leczenia przez całe życie, a wysiłki mające na celu utrzymanie ART mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia supresji wirusa, zmniejszenia zachorowalności i śmiertelności, a także przenoszenia wirusa HIV” – mówi główny autor, profesor Máximo Brito z Uniwersytetu Illinois w Chicago, USA. Zakażenie w Stanach Zjednoczonych następuje od osób zakażonych wirusem HIV, które nie zostały zdiagnozowane lub zdiagnozowane, ale nie są objęte opieką zdrowotną.

Zakażenie wirusem HIV i pobyt w więzieniu w nieproporcjonalnym stopniu dotykają osoby już marginalizowane z powodu bezdomności, używania substancji psychoaktywnych, zaburzeń psychicznych i statusu społeczno-ekonomicznego. Stany Zjednoczone mają najwyższy na świecie wskaźnik osób osadzonych w więzieniach (910 na 100 000 dorosłych), przy czym co roku jedna szósta z 1,2 miliona osób zakażonych wirusem HIV w tym kraju przebywa w więzieniach lub ośrodkach detencyjnych.

Osoby przebywające w więzieniach z HIV są narażone na ryzyko utraty opieki (przestania uczęszczania do klinik i leczenia) po zwolnieniu z powrotem do swoich społeczności ze względu na liczne bariery strukturalne i społeczne, w tym ubóstwo, zły stan zdrowia psychicznego, brak wsparcia i brak Opieki. Praca i mieszkanie.

W ramach tego projektu wdrażania poprawy jakości lekarze z sieci klinik społecznościowych Uniwersytetu Illinois oszacowali, ilu ich pacjentów zakażonych wirusem HIV znalazło się już poza opieką, kim są i czy można ich ponownie zaangażować.

Sieć obejmuje sześć przychodni podstawowej opieki zdrowotnej zajmujących się HIV (pięć przychodni lokalnych i jedną przyszpitalną), obsługujących osoby zakażone wirusem HIV w Chicago, w tym osoby zakażone wirusem HIV, które przebywały w przeszłości w więzieniu oraz osoby skierowane po zwolnieniu z Departamentu Więziennictwa w stanie Illinois.

Dokonano przeglądu dokumentacji medycznej wszystkich pacjentów zapisanych do pięciu przychodni miejskich w celu zidentyfikowania tych, u których wcześniej wynik testu na obecność wirusa HIV był pozytywny, ale nie brali udziału w wizycie lekarskiej w ciągu ostatnich 12 miesięcy i nie mieli aktualnej recepty na leczenie ART.

Pracownicy pomocy dołożyli wszelkich starań, aby skontaktować się z tą grupą pacjentów, obejmując rozmowy telefoniczne, listy (pocztą i e-mailem), wizyty domowe i wyszukiwania w Internecie. Po zlokalizowaniu pacjentom zaoferowano pomoc w ponownym skorzystaniu z usług leczenia i wznowieniu opieki nad chorymi na HIV.

Spośród 491 osób zakażonych wirusem HIV zarejestrowanych w sieci ponad jedna piąta (22%) straciła 108 osób z powodu braku opieki. Osoby opuszczające placówki w nieproporcjonalnie dużym stopniu należały do ​​mniejszości: większość stanowili mężczyźni (89%), osoby rasy czarnej (63%) lub Latynosi (19%), a średni wiek wynosił 41 lat. Spośród nich 23 przeniesiono do innych klinik, ponownie uwięziono lub zmarło.

W ten sposób pozostało 17% (85/491) osób, które już oddzieliły się od siebie (żywe i pozbawione opieki), z których 33 było wcześniej osadzonych.

Spośród tych, którzy utracili opiekę, z trzema czwartymi nie można było się skontaktować z powodu nieprawidłowego numeru telefonu, 16% miało działający numer telefonu, ale nie odebrało, a z 2% skontaktowano się, ale nie chcieli wracać do opieki.

Tylko pięciu pacjentów (6%) udało się zlokalizować. Spośród nich jedna osoba przebywająca wcześniej w więzieniu i jeden z czterech pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie byli osadzeni, wróciło pod opiekę.

„Pomimo wielu wyzwań, zlokalizowanie osób zakażonych wirusem HIV, które opuściły opiekę medyczną, a następnie ponowne zaangażowanie ich w opiekę medyczną, ma kluczowe znaczenie dla zakończenia epidemii HIV w Stanach Zjednoczonych i gdzie indziej” – mówi profesor Brito. „W przypadku wielu programów związanych z HIV poziom zatrzymania pozostaje poniżej optymalnego poziomu i pilnie potrzebne są skuteczne strategie zatrzymania i ponownego zaangażowania pacjentów zakażonych wirusem HIV”.

„Problem ten nie dotyczy wyłącznie Stanów Zjednoczonych” – dodał profesor Brito. „Na całym świecie osoby odbywające karę pozbawienia wolności należą do najbardziej marginalizowanej populacji, co czyni je podatnymi na zakażenie wirusem HIV, powikłania związane z zakażeniem wirusem HIV oraz zaprzestanie leczenia antyretrowirusowego .”

Kontynuował: „Interwencje usuwające bariery w zaangażowaniu w opiekę przyniosą korzyści, takie jak lepsze wsparcie potrzeb pacjentów zakażonych wirusem HIV w zakresie zdrowia psychicznego. Potrzebujemy dedykowanych zasobów, aby poprawić opiekę nad osobami zakażonymi wirusem HIV przebywającymi w więzieniu i połączyć je z opieką środowiskową. ” Po zwolnieniu zasoby takie jak zarządzanie przypadkami, ubezpieczenie zdrowotne oraz leczenie uzależnień i chorób psychicznych pomogą poszczególnym osobom zachować zdrowie, kontynuować leczenie, stłumić wirusa i zmniejszyć ryzyko recydywy i recydywy.