Po otwarciu granic ministrowie zapłacili prawie milion dolarów w podróżach międzynarodowych

Ponowne otwarcie granic ponownie wysłało ministrów w przestworza – kosztem po Covid – i przyniosło prawie milion dolarów w podróże międzynarodowe w ciągu trzech miesięcy.

Sekretarz ds. Handlu Damien O’Connor był na szczycie listy osób nadrabiających stracony czas po dwuletnim zamknięciu granic, a transakcja flash trade kosztowała 313 201 USD od kwietnia do czerwca – najwięcej wydanych na podróże międzynarodowe przez jakiegokolwiek ministra od czasu deregulacji rozpoczął się w 2009 roku.

Najnowsza informacja o wydatkach parlamentarzystów pokazuje, że ministrowie wydali 925.491 dolarów na podróże międzynarodowe w kwartale kwiecień-czerwiec – w porównaniu z 234.000 dolarów w pierwszym kwartale, w którym premier nie ponosił żadnych kosztów podróży międzynarodowych – z powrotem do poziomu sprzed Covid.19 niemal natychmiast.

Sekretarze handlu i sekretarze stanu podróżują znacznie częściej niż inni ministrowie, a zwiększone koszty podróży po Covid-19 i inflacja były nieuniknionym dodatkowym czynnikiem w projekcie ustawy.

O’Connor przyspieszył swoją podróż natychmiast po otwarciu granic, w tym Wielkiej Brytanii, Bliskiego Wschodu, USA, Wietnamu, Singapuru, Japonii i Europy w celu rozmów handlowych. Była to mieszanka międzynarodowych szczytów i rozmów handlowych – w tym wyjazd do Światowej Organizacji Handlu, zabezpieczenie umowy o wolnym handlu z Unią Europejską oraz podpisanie umowy z Wielką Brytanią.

O’Connor odbył kilka ograniczonych wycieczek wcześniej, przechodząc przez MIQ po powrocie.

Największą kwotą wydaną wcześniej był były sekretarz stanu Murray McCauley, który w kwietniu-czerwcu 2016 r. zarobił 282 386 USD, gdy Nowa Zelandia była członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ.

Wydatki posłów i ministrów za okres kwiecień-czerwiec są pierwszymi od czasu pełnego otwarcia granic i zniesienia MIQ.

Premier stawiała pierwsze kroki poza granicami kraju, do Australii, Japonii i Singapuru – jej koszty za kwartał wyniosły 137 tys. dolarów. Od tego czasu ponownie odwiedziła Stany Zjednoczone, Europę, Australię i Fidżi. Ardern miała tylko 16707 dolarów w kosztach wyżywienia, chociaż nie dostaje dodatku mieszkaniowego Wellington.

Łącznie w podróże zagraniczne wyjechało 16 ministrów, w tym minister spraw zagranicznych Nanaya Mahuta (123 185 USD), Chris Hepkins (75 987 USD) i Phil Twyford (73 716 USD).

W koszty wliczone jest również tournee prelegenta po Irlandii i Europie: były prelegent Trevor Mallard miał 27 178 dolarów na podróże międzynarodowe. Inni członkowie parlamentu to Judith Collins (28 716 dolarów), Barbara Koriger (20 369 dolarów), posłowie Partii Pracy Duncan Webb (25 637 dolarów) i Helen White (23 102 dolarów).

Z zestawienia wydatków wynika również, że lider Partii Narodowej Christopher Luxon ponosi najwyższe koszty ze wszystkich zastępców pozaministerskich – co jest typowe dla lidera opozycji, który ma napięty harmonogram podróży krajowych. Luxon spędza dwa do trzech dni w tygodniu podróżując po regionach.

Wydatki Luxon na zakwaterowanie i podróże wyniosły 46 461 dolarów, z czego 32 706 dolarów na loty krajowe. Był umiarkowanym użytkownikiem Crown Limousine Service: odnotował prawie 5000 dolarów wydatków na usługi szoferów – mniej niż większość ministrów. Usługa dostępna jest dla ministrów, lidera opozycji i marszałka parlamentu. W pierwszych trzech miesiącach jako kapitan wydał mniej niż 3000 dolarów. W tym kwartale nie odbył żadnych podróży międzynarodowych, ale jego podróż do Singapuru i Wielkiej Brytanii zostanie uwzględniona w nadchodzącym wydaniu.

Wśród ministrów, Minister Rozwoju Regionalnego i Turystyki Stuart Nash odnotował najwyższe koszty podróży i zakwaterowania na poziomie 33 236 USD, podczas gdy lider prawa David Seymour wydał 22 411 USD. Współlider Green Party, Marama Shaw, otrzymał 23 958 dolarów na wydatki, podczas gdy mieszkaniec Wellington James Shaw otrzymał tylko 5704 dolarów.