Anemia kosmiczna: podróżowanie z kosmosu prowadzi do długotrwałych problemów zdrowotnych

W połowie 2000 roku odkryto, że niektórzy astronauci mieli problemy ze wzrokiem po długotrwałych misjach na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.

Ich gałki oczne były spłaszczone z tyłu, a nerwy wzrokowe były w stanie zapalnym.

Schorzenie to nazywa się zespołem nerwowo-ocznym związanym z lotami kosmicznymi i nie ma znanego lekarstwa.

„Początkowo ludzie nie wiedzieli, co z tym począć, a do 2010 r. narastało zaniepokojenie, gdy stało się jasne, że niektórzy astronauci doznali poważnych zmian strukturalnych, które nie były w pełni odwracalne po powrocie na Ziemię” – wyjaśnił profesor Noam Alperin.

Alperin odkrył w 2016 roku, że stan ten może być wynikiem zmiany dystrybucji płynu mózgowo-rdzeniowego, który amortyzuje mózg i rdzeń kręgowy.

Na Ziemi płyn zmienia się wraz ze zmianą naszej postawy, ponieważ wywierane na nią ciśnienie będzie się zmieniać niezależnie od tego, czy siedzimy, stoimy czy leżymy.

„Na Ziemi system płynu mózgowo-rdzeniowego (płynu mózgowo-rdzeniowego) jest zbudowany, aby dostosować się do tych zmian ciśnienia, ale w kosmosie system jest zdezorientowany brakiem zmian ciśnienia związanych z postawą”.