Wojna Polski na dwóch frontach

Od 2016 r. polski minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro, który przewodzi skrajnie prawicowej katolickiej frakcji nacjonalistycznej w ramach koalicji kierowanej przez Prawo i Sprawiedliwość, zainicjował szereg reform sądów uchwalonych przez parlament, które zmieniły system sądowniczy w niepokojące sposoby: Oprócz tego, że jest prokuratorem generalnym w Polsce, Ziobro ma podobno ogromny wpływ na proces wyboru członków instytucji odpowiedzialnej za powoływanie sędziów. Wpływ ten przełożył się na nominacje do powołanej przez niego nowej komisji dyscyplinarnej dla sędziów. (Pierwotna Izba Dyscyplinarna została rozebrana, Po wyjściu z Unii Europejskiej, „Zasadniczo macie niesamowitą władzę Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego nad całym sądownictwem” – powiedział Boras z Europejskiej Rady ds. Stosunków Zagranicznych. „Kontroluje nominacje sędziów, kontroluje prokuraturę i kontroluje system dyscyplinarny dla sędziów”.

To właśnie ta koncentracja władzy w Ministrze Sprawiedliwości skłoniła UE do ogłoszenia, że ​​będzie nadal wstrzymywać środki, a także podejmować inne środki egzekucyjne, dopóki polski rząd nie zastosuje się do prawa europejskiego. Chociaż UE spiera się z polskim rządem niemal od początku reformy sądownictwa w 2016 r., był to pierwszy raz, kiedy UE musiała podjąć takie działania wobec państwa członkowskiego ze względu na swoją politykę sądowniczą. „Nikt nigdy nie posunął się tak daleko w tak otwarty i jasny sposób” – mówi Porras o reformach polskiego sądownictwa. „Władze węgierskie były mądrzejsze, zawsze udawały, że przestrzegają” – powiedział mi Laurent Pech, profesor prawa europejskiego i dziekan wydziału prawa na University College Dublin. Z drugiej strony, polskie władze są „bezwstydne w swoim publicznym lekceważeniu” wymogów UE, mówi, i były „tak fanatycznie w niszczeniu rządów prawa, że ​​UE nie była w stanie nic zrobić”.

Ale kiedy Unia Europejska próbowała pociągnąć Polskę do odpowiedzialności, Rosja rozpoczęła wojnę z Ukrainą. Polska szybko wyrosła na politycznego i moralnego przywódcę w Europie iw zachodnim sojuszu wojskowym, usilnie namawiając Zachód do udzielania Ukrainie jak największego wsparcia i dawania przykładu. Podczas gdy inne kraje wahały się, Polska wysłała większość swoich zapasów czołgów T-72 z czasów sowieckich, które siły ukraińskie mogły z łatwością obsługiwać, i naciskała na innych, aby wysyłali broń.

„Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, obronę i politykę zagraniczną, pozycja Polski w Unii Europejskiej prawdopodobnie nigdy nie była silniejsza niż dzisiaj” – powiedział mi Boras. Po części jest to kwestia geografii. Polska będzie ważna, „nawet jeśli będziemy pustym polem” – mówi Michał Baranowski, dyrektor Funduszu German Marshall w Warszawie. Polska dzieli 330-kilometrową granicę z zachodnią Ukrainą, a do 90 procent całej pomocy wojskowej i humanitarnej dla zachodniego sojuszu przechodzi przez cywilne lotnisko pod Rzeszowem, małym miastem w południowo-wschodniej Polsce, około godziny jazdy od granicy. Armia USA wykorzystuje teraz część lotniska (Air Force One wylądował tam podczas podróży Bidena do Kijowa) do przemieszczania ciężkiego sprzętu i zaopatrzenia przez przestrzeń otoczoną bateriami obrony przeciwrakietowej Patriot, skierowanymi w niebo w celu uprzedzenia ataków. z Kremla.

Polski rząd aspiruje do podwojenia liczebności swojej stałej armii i podpisał szereg kontraktów na sprzęt wojskowy. Jeśli wszystkie rozkazy zostaną wykonane, Polska będzie miała w ciągu pięciu do dziesięciu lat większe i bardziej gotowe do walki siły lądowe niż Siły Zbrojne Niemiec w Niemczech, kraju o pięciokrotnie większej gospodarce; W rzeczywistości polskie siły lądowe byłyby największe w Europie. Nagromadzenie jest częściowo odpowiedzią na niechęć Niemiec do wysyłania broni na Ukrainę, co zaniepokoiło jej wschodnich sąsiadów. (Od zakończenia II wojny światowej Niemcy konsekwentnie unikają udziału wojskowego w konfliktach.)

Gdy pierwsze tygodnie wojny na Ukrainie przekształciły się w miesiące, rosło przekonanie, że Niemcy tylko niechętnie udzielają pomocy – mówi Justyna Gutkowska, wicedyrektor Ośrodka Orientalistycznego w Warszawie, który doradza polskiemu rządowi. Dostarczył Polsce używaną i przestarzałą broń – mówi Gutkowska i dodaje: „To nie jest terapia partnerska”. Niemcy i Francja nalegały, aby kraje europejskie kupowały głównie od europejskich firm zbrojeniowych, ale przemysł francuski i niemiecki pozostał na poziomie produkcji w czasie pokoju, a Polska znalazła się teraz w trybie kryzysu. Potrzebowała więcej ciężkiego sprzętu, niż mogła dostarczyć. „Myślę, że było wiele rozczarowań” – powiedział historyk Dybsky. „Byłoby dobrze, gdyby Niemcy były niezawodnym i zdolnym sojusznikiem, na którego można liczyć, ale ludzie widzą też, że nie możemy liczyć na pomoc Niemiec. Niemcy zadbają przede wszystkim o siebie.”