Peter Capaldi mówi, że wielcy aktorzy są elastyczni, pewni siebie i nudni Piotra Capaldiego

Według Petera Capaldiego, który rozmawiał z czołową brytyjską obsadą, niepotrzebnie jest pełno „gładkich” oszustów, którzy „nie są prawdziwi”. obserwator W ten weekend o ograniczonej puli talentów, na których muszą polegać teatr, film i telewizja.

Szkocki aktor i reżyser, najbardziej znany jako 12. Doktor BBC oraz Malcolm Tucker, Doktor Foul Propagandy, w bezkompromisowym wywiadzie. Gruboubolewał nad brakiem wsparcia finansowego dla potencjalnych wykonawców z klasy robotniczej.

Uważa, że ​​ten niedobór pozostawia słabo wyposażonym, bogatym aktorom otwartą drogę do zdobycia wielu śliskich ról. „To nie ich wina” – mówi. Magazyn Obserwator. „Po prostu mój udział w sztuce jest coraz mniejszy”.

Cierpi brytyjski przemysł rozrywkowy, mówi Capaldi: „Sztuka polega na komunikacji. Dlatego uważam, że błędem jest pozwalanie jednej warstwie społeczeństwa na największy dostęp.

65-letni aktor, który dorastał w mieszkaniu w Glasgow, twierdzi, że istnieje prawdziwy problem, ponieważ wielu potencjalnych artystów i performerów jest pomijanych.

„Nie mieliśmy nic” – mówi. „Całe to kolorowe życie, jakie miałem, było spowodowane tym, że chodziłem do szkoły plastycznej. Moi rodzice nie mogli mnie wysłać.

„Poszedłem, ponieważ ówczesny rząd płacił mi pieniądze, a ja nie musiałem im płacić.

„W tamtym czasie istniało społeczeństwo zdeterminowane, społeczeństwo próbujące się ulepszyć. Tak, oczywiście, to kosztowało pieniądze. Ale co z tego? Dzięki temu ludzie z dowolnego pochodzenia mogli dowiedzieć się o Szekspirze i Vermeerze”.

Aktor występuje u boku Cusha Jumbo w dramacie kryminalnym Apple TV+ Kronika kryminalna, Obwinia „strażników i Azteków”, którzy wciąż decydują, kogo przyjąć do świata aktorstwa, ignorując potencjał tych, którzy nie mogą wielokrotnie pukać do drzwi kultury.

Capaldi twierdzi, że brak równych szans oznacza, że ​​„ten biznes jest pełen ludzi, którzy nie są prawdziwi”. Mówi, że spotyka „ludzi, których uważałem za artystów, ponieważ mieli wyrafinowany akcent, ale którzy tego nie robili, wyglądało to tak, jakby mieli”.

Dodaje: „Dobra szkoła ma w sobie pewną swobodę i pewność siebie. To właśnie cię uderza: zdają się wiedzieć, jak poruszać się po świecie, wiedzą, jaką bitwę stoczyć i gdzie skierować swoją uwagę. Ale może sprawić, że gra będzie płynna, co jest dla mnie nudne. Bardziej podoba mi się nerwica.

Słowa protestu byłego Doctor Who poparli w ten weekend działacze tacy jak David Momeny, założyciel programu Open Door dla aktorów pozbawionych wsparcia finansowego i Maria Artol, założycielka Arts International, założonej w zeszłym roku. Promowanie twórczości artystów wizualnych znajdujących się w niekorzystnej sytuacji lub niezwiązanych z bogatym światem sztuki.

„Sztuka może i powinna dotrzeć do każdego człowieka i otworzyć nam oczy na rzeczy” – twierdzi Artol, którego najnowsze badania sugerują, że prawie jedna trzecia artystów z klasy robotniczej nie jest w stanie przebić się w jej pole. „Jest wielu utalentowanych ludzi, którzy nigdy nie mają okazji, aby pokazać się i pokazać, na co ich stać”.

Mmini uważa, że ​​choć nastąpiła zmiana – Dionne Brown, absolwentka bezpłatnego szkolenia w Open Door, pojawia się u boku Capaldiego w nowym serialu kryminalnym – wciąż jest wiele do zrobienia.

„Talent nigdy nie był problemem. Koszt jest. Teraz musimy rozwiązać ten problem poza Londynem. „

Skargę Capaldiego poparła także popularna aktorka Julie Hesmondhalgh, którą ostatnio można było oglądać w głośnym dramacie o skandalu pocztowym ITV. Hesmondhalgh, dawniej Ulica KoronacyjnaZauważył, że szkoły prywatne obecnie wyraźnie uznają wartość nauczania dramy i szeroko pojętych sztuk plastycznych dla swoich uczniów.

„Brak równowagi wynika z erozji wsparcia dla przedmiotów artystycznych w szkołach publicznych w ciągu ostatnich 20 lat” – stwierdziła. „Eton, podobnie jak wiele najlepszych szkół, wydaje na ten obszar miliony.

„Nie dzieje się tak dlatego, że koniecznie chcą produkować następne pokolenie Eddiego i Benedykta, ale dlatego, że wiedzą, że sztuka korzystnie wpływa na zdrowie psychiczne, pewność siebie, kreatywne myślenie i zdolność komunikowania się”.

Podobnie jak Capaldi, Hesmondhalgh twierdzi, że obecnie postrzega siebie jako pozostałość po „powojennym programie mającym pomóc klasie robotniczej wnieść wkład w świat artystyczny”.