Niewłaściwa diagnostyka pospolitego zapalenia płuc u hospitalizowanych dorosłych

Badania pokazują, że nieprawidłowe rozpoznanie pozaszpitalnego zapalenia płuc (CAP) u hospitalizowanych dorosłych jest powszechne, zwłaszcza wśród osób starszych i osób z demencją. opublikowany W Internecie 25 marca Medycyna wewnętrzna JAMA.

Ashwin B. Gupta, lekarz medycyny z VA Ann Arbor Healthcare System w Michigan i współpracownicy przeprowadzili prospektywne badanie kohortowe, aby scharakteryzować nieprawidłowe rozpoznanie PZP u pacjentów hospitalizowanych w 48 szpitalach w stanie Michigan. Retrospektywnej ocenie poddano pacjentów hospitalizowanych z powodu PZP w okresie od 1 lipca 2017 r. do 31 marca 2020 r.

Naukowcy odkryli, że 12,0% z 17 290 hospitalizowanych pacjentów leczonych z powodu PZP spełniło kryteria nieprawidłowej diagnozy, a 87,6% z nich otrzymało pełny cykl antybiotyków. Pacjenci, których niewłaściwie zdiagnozowano, byli starsi (skorygowany iloraz szans 1,08 na dekadę) i częściej w porównaniu z pacjentami z CAP występowała u nich demencja lub zmieniony stan psychiczny (skorygowany iloraz szans 1,79 i 1,75).

Złożone wyniki 30-dniowej pełnej antybiotykoterapii w porównaniu z krótką terapią nie różniły się wśród osób, które zostały niewłaściwie zdiagnozowane. W porównaniu z krótkim czasem trwania antybiotykoterapii (nie dłużej niż trzy dni), pełna antybiotykoterapia wiązała się z mniejszą liczbą działań niepożądanych związanych ze stosowaniem antybiotyków (2,1 w porównaniu z 0,4%).

„Ryzyko związane z niewłaściwą diagnozą nie jest jednakowe w całej populacji – już i tak wrażliwe grupy są najbardziej narażone na niewłaściwą diagnozę. Te same wrażliwe populacje są najprawdopodobniej dotknięte zdarzeniami niepożądanymi związanymi z antybiotykami i wynikającą z nich zachorowalnością” – napisali autorzy. „Dlatego niezbędne jest zrównoważenie szkód wynikających z niedodiagnozowania i nadmiernego rozpoznania WPR”.