Czy konserwatyści stoją przed upadkiem wyborczym?

Paul Whiteley jest profesorem w Departamencie Rządu na Uniwersytecie w Essex

Opinia: Partia Konserwatywna udaje się na doroczną konferencję wśród katastrofalne reperkusje Od konsultanta mini-budżetu Kwasi Kwarting. The Ulgi podatkowe bez planu za nie płacić Spowodowało to gwałtowny spadek wartości funta na rynkach walutowych, który osiągnął rekordowo niski poziom w stosunku do dolara w Rynki azjatyckieszybki wzrost kosztów pożyczki rządowe. Oba wskazują na silną negatywną reakcję rynków finansowych na minibudżet.

Członkowie partii, którzy byli przecież Ci, którzy wybrali Truss na premieraTeraz będzie się zastanawiał, czy ich wybór (i nagła zmiana kierunku w polityce gospodarczej, która mu umożliwiła) będzie kosztować ich kolejne wybory. I mają rację, że się martwią.

Według najnowszych Ankieta YouGov Partia Pracy wyprzedza konserwatystów o 33% w zamiarach głosowania, zdobywając w sumie 54% głosów. Jeśli to się utrzyma, da partii większą większość w Izbie Gmin niż zwycięstwo Tony’ego Blaira w 1997 roku.

Warto przypomnieć, kiedy ostatni raz konserwatyści stracili wiarę wyborców w ich zdolność do kierowania gospodarką. to było „Czarna środa” We wrześniu 1992 roku, kiedy rząd brytyjski stracił kontrolę nad funtem. Załamanie wartości wyprowadziło Wielką Brytanię ze wspólnego europejskiego systemu monetarnego, powodując chaos na rynku. Nie odzyskali tej pewności, dopóki David Cameron nie został liderem w 2005 roku.

Czytaj więcej:
* Premier Wielkiej Brytanii Liz Truss broni kontrowersyjnych obniżek podatków, ponieważ Wielka Brytania znajduje się na krawędzi fiskalnego klifu
* Truss w Wielkiej Brytanii broni planu gospodarczego, który doprowadził do spadku wartości funta
* „Globalna recesja bardziej prawdopodobna niż kiedykolwiek”: Co oznacza dla nas krach w Wielkiej Brytanii?
* Wielka Brytania nieprzerwana: brytyjska gospodarka grozi kryzysem pod rządami Liz Truss

Tylko 19% respondentów w ankiecie przeprowadzonej zaraz po ostatnim ogłoszeniu uważało, że mniejszy budżet poprawi ich sytuację i 29% uważa, że ​​to pogorszyłoby ich sytuację. Jednak 53% uważało, że środki nie będą miały na nich wpływu lub że nie znają jego skutków, wskazując, że w tym momencie jury było poza zasięgiem głosowania dla wielu wyborców.

nawiedzany przez historię

Dokonano porównań z Konserwatywny budżet kanclerza Anthony’ego Barbera 1973, kiedy rząd Edwarda Heatha radykalnie zwiększył wydatki publiczne w celu pobudzenia wzrostu gospodarczego w czasie, gdy inflacja rosła. Skończyło się to źle dla jego rządu, ponieważ Partia Pracy wygrała wybory w 1974 roku.

Jednak trafniejsze jest porównanie z pierwszą kadencją Margaret Thatcher w latach 1979-1983. W tym okresie jej rząd rozpoczął radykalną zmianę w polityce gospodarczej, przyjmując „gotówka”.

Celem było zmniejszenie gwałtownie rosnącej inflacji poprzez zastosowanie idei Miltona Friedmana, ekonomisty z Uniwersytetu Chicago, który twierdził, że jedynym sposobem ograniczenia wzrostu cen jest ograniczenie podaży pieniądza. W praktyce wiązało się to z podniesieniem stóp procentowych do bardzo wysokich poziomów, podniesieniem ceny zaciągania pożyczek i spowolnieniem gospodarki, co w rezultacie doprowadziło do wzrostu bezrobocia.

Rząd podniósł stopy procentowe z 12% przed wyborami w 1979 roku do 17% do grudnia tego roku, znacznie więcej niż wszystko, co widzimy w tej chwili.

W rezultacie inflacja osiągnęła szczyt 22% w maju 1980 r., po czym zaczęła spadać z powodu wysokiej stopy bezrobocia, która na początku 1981 r. osiągnęła 9% i dalej rosła. Ten związek – kompromis między bezrobociem a inflacją – jest znany jako „Krzywa Phillipsa”.

Przez pewien czas prowadziło to do stagflacji lub połączenia wysokiej inflacji i wysokiego bezrobocia. Do marca 1982 r. oba działały na poziomie ponad 10%.

Doprowadziło to do gwałtownego spadku poparcia dla rządu konserwatywnego i do grudnia 1981 r. poparcie dla partii spadło do 25%. Sytuacja zmieniła się jednak radykalnie na skutek wojny o Falklandy, która rozpoczęła się w kwietniu 1982 roku. W efekcie wzrosło poparcie dla rządu, zwłaszcza po zwycięstwie w czerwcu tego roku.

Jakie wnioski płyną z tego dla obecnego rządu? Inflacja obecnie kształtuje się w tempie 9,9%. W tym przypadku Bank Anglii podąża za swoim mandatem i podnosi stopy procentowe do 2,25% – najwyższego poziomu od 2008 roku.

Bank myśli, że tak jest Wielka Brytania Już w recesji Tak więc, chociaż stopa bezrobocia jest obecnie niska, prawdopodobnie wzrośnie w przyszłym roku. Ponadto polityka monetarna jest obecnie w konflikcie z polityką fiskalną, w której bank podnosi stopy procentowe w celu walki z inflacją, podczas gdy obecne plany wydatków Skarbu prawdopodobnie pogorszą sytuację.

Oznacza to, że możemy spodziewać się powrotu do stagflacji, zwłaszcza jeśli reakcja rynków finansowych na minibudżet nadal będzie tak negatywna, bo obawia się niefinansowanych wydatków i obniżek podatków.

Jeśli wartość funta pozostanie niska, spowoduje to dodatkową inflację, ponieważ import będzie kosztował więcej. Ponadto rosnące koszty pożyczek rządowych mogą potencjalnie stworzyć spiralę rosnącego zadłużenia i wyższych płatności odsetek.

Gdybyśmy mieli wejść w kolejny okres stagflacji porównywalny z latami 70., byłoby szkodliwe popieranie głosowania rządowego w czasie wielkiej niepopularności. Wygląda na to, że Truss będzie potrzebowała kolejnej wojny o Falklandy, by uratować swój rząd.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa Na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.