Black Caps vs Australia Aktualizacje krykieta na żywo: Trofeum Chappell-Hadlee – 2. ODI w Cairns

Wszystko krykieta między Black Caps a Australią.

Pierwszy raport ODI:

Australia kontynuowała swój historyczny sukces nad Black Caps po dwukrotnym zwycięstwie z kleszczy porażki w Cairns z dnia na dzień.

Wysyłając najpierw nietoperze, Nowa Zelandia opublikowała rozczarowującą sumę 232/9, a pałkarz nie osiągnął pół wieku na boisku, które było dla nich zwodniczo trudne do nawigowania.

To znaczenie zostało potwierdzone, gdy Australia odpowiedziała zmarszczką i natychmiast doznała załamania klasy I z rąk Trenta Bolta i Matta Henry’ego.

Po 12 razach pościg Australii był w strzępach na 44/5 i nagle wysiłek Nowej Zelandii w mrugnięciach wyglądał na heroiczny.

Jednak Alex Curry (85) i Cameron Green zrobili to, co wielu Australijczyków zrobiło wcześniej przeciwko Nowej Zelandii. Okopali się i podjęli walkę.

Po tym nastąpił rekordowy partnerstwo z Nową Zelandią wynoszące 158 punktów o szóstą furtkę, która umieściła Australię z powrotem w polu karnym, aby zdobyć zwycięstwo.

Trzy furtki w trzech punktach to zbyt duża presja dla gospodarzy, aby wystartować, a Zielony (89*), walczący z konwulsjami, walczył wspaniale, aby poprowadzić swój zespół do zwycięstwa.

„To była twarda nawierzchnia i myśleliśmy, że mamy konkurencyjny dwumecz, chcieliśmy więcej, ale wiedzieliśmy, że to naprawdę trudne i widzieliśmy to na początku australijskich rund” – powiedział Ken Williamson na swoim poście. Dopasowany wywiad.

„W uznaniu sposobu, w jaki grali Alex Carey i Cameron Green, to było wspaniałe partnerstwo i oczywiście byliśmy tylko o krok od próby załamania, a oni wzięli głęboki udział w meczu i naprawdę stali przy nich po drugiej stronie linii.

„Będziemy oceniać. To był rozsądny, ale rozczarowujący występ nie przekroczyć linii dzisiaj”.

Magia Maxwella

Gra rozpoczęła się w sposób elektryczny, ale nie z punktu widzenia Black Caps.

Australijski kapitan Aaron Finch wygrał loterię i został wybrany jako pierwszy, podczas gdy Nowa Zelandia była piąta z wynikiem 10/0, kiedy Mitchell Stark znalazł zewnętrzną krawędź rakiety Martina Jupitela, a Kookaburra leciał w kierunku kanionów.

Maxwell szybko odwrócił się w lewo, chwytając piłkę za ciało wyciągniętą ręką, aby doprowadzić tłum Queensland do szału.

Powolny start, w połączeniu ze stratą Guptilla (6), sprawił, że Czarne Kapelusze mocno trzymały tylną stopę na boisku, co zapewniało australijskim melonikom mnóstwo zachęty, zarówno pod względem szybkości, jak i rotacji.

Jednak Ken Williamson doszedł do fajki i połączył siły z Devonem Conwayem, aby wykonać swoją przysłowiową pracę, polegającą na ustabilizowaniu statku. Duet położył 81 na drugą bramkę 109 piłek i nabierał rozpędu, gdy Conway (46) padł na LBW, próbując wyminąć prostą dostawę od Adama Zampy.

45-letni Williamson wydawał się osiągać pozory formy – zagrał dopiero swój czwarty mecz ODI od czasu Mistrzostw Świata 2019 – zanim oddał brzydki strzał w połowie do połowy, aby Maxwell został drugim strzelcem under-innings pół wieku.

Tom Latham i Daryl Mitchell ładnie połączyli role dzięki 52-krotnemu partnerstwu, które ostatecznie zostało udaremnione przez wszechobecnego Maxwella, który przekonał niezdarnego strzała Mitchella (26), gracza w pełnej formie, który dostarcza całą prosto do Steve’a. Smith na środku krótkiej drogi.

Cztery piłki później i Maxwell uderzył ponownie, tym razem zmuszając równie nieskuteczny strzał Lathama (43), który przeleciał powietrze krótką nogą, stając się trzecim czarnym kapeluszem, który spadł w latach 40. XX wieku.

Maxwell zajął czwarte miejsce później, co zaowocowało kolejnym fajnym hitem Black Caps z Michaelem Brasswellem (7) jako swoją nową ofiarą poprzez wślizg do Steve’a Smitha w okładce, jedynego mężczyzny na ringu przed pudełkiem. bok.

Mając do gry sześć razy, James Nesham (16) i Mitchell Santner (13) musieli uratować szanowaną grupę turystów, ale nie udało im się, jak każda inna rakieta na zmianę, znaleźć środek kija na boisku ułożone w stos z odbiciem piłki tenisowej.

Ostatecznie 232/9 w Nowej Zelandii wyglądało na około 30 niedostatecznych rzutów, a Maxwell był przekonany, że jego drużyna będzie mogła go ścigać, gdy opuszczał boisko.

Śruba iskry elektryczne

Jednak Trent Bolt miał inne pomysły.

Najpierw oskalpował Fincha (5) – po raz piąty w krykiecie ODI – śliwkę LBW, zanim zmusił Smitha (1) do odcięcia pełnej dostawy na jego kikutach. Jego kolejny obrót z piłką sprawił, że powtórzył swoją śmiertelną dawkę LBW, tym razem kosztem Marnusa Labuschagne (0). Wszystkie trzy furtki wpadły na przestrzeń 15 dostaw z Bolt i Australii zostały wstrząśnięte.

Na drugim końcu pola David Warner wyglądał na pewnego siebie, jak zwykle, torując sobie drogę do 20 z 24 piłek. Jednak Matt Henry zdecydował, że nadszedł czas, by dołączyć do wicket party, choć nieco od niechcenia, kusząc Warnera, by oddał strzał prosto w rękę Brasswella na głębokim po nogi kwadratowym obramowaniu.

Henry wykorzystał moc swojego zaklęcia, aby rozpocząć australijskie rundy i w swoim szóstym rzucie z rzędu rzucił słodką piłkę dla długoletniego kiwi Marcusa Stoinesa (5), aby dobrze zostawić drużynę gospodarzy i naprawdę zamachnąć się na 44/5 po 12 przegrywaniu.

Jednak ten mecz po raz kolejny stworzył zwrot, ponieważ Alex Carey i Cameron Green znaleźli sposób, aby wzbudzić zainteresowanie w obliczu niezbyt poważnych dostaw Santnera i Bracewella.

Pierwsza pięćdziesiątka pary pojawiła się powoli, druga w średnim tempie, a trzecia była szybka jak na standardy ODI. Nagle Australia odzyskała kontrolę nad meczem, mając 15 razy do rozegrania, potrzebowali tylko 62 rund z pięcioma bramkami w ręku.

Curry i Green nadal pracowali, ponieważ rosa na ziemi pomogła piłce ślizgać się, zamiast zatrzymywać się na boisku, a czas stał się niewielką możliwością.

Gracz #38 zapewnił szansę na odzyskanie czarnych czapek z powrotem do gry, gdy Green strzelił do trzeciego kręgla Lockie Fergusona. Jednak przypadkowe podejście Bolta od granicy okazało się fałszywą przewagą, gdy spadł do przodu i upuścił piłkę na trawę.

Później obaj ponownie wyolbrzymiają pokręcony mecz.

Po pierwsze, Ferguson zerwał partnerstwo Curry/Green, tworząc powolne uderzenie Curry’ego, zanim odesłał następną (2) Maxwella – czwartą i ostatnią ofiarę Bolta w meczu.

Cztery piłki później Mitchell Stark stał się drugą skórą głowy Fergusona, gdy odciął nieszkodliwy paragon z biodra prosto na kwadratową nogę Mitchella.

Biegi nie były teraz problemem dla Australii, to był problem pod ręką.

Adam Zampa dołączył do greenu na fałdzie, a wielki hitter niemal natychmiast upadł na ziemię ze skurczem w nogach, aby dodać więcej dramatyzmu meczu. Zabieg był obserwowany przez zespół fizykoterapeutyczny przez pięć minut, a Green wrócił na nogi do ostatniego pchnięcia – 23 z 50 piłek z dwiema bramkami w dłoni.

To Zampa wkroczył po śmierci, nie mając dobiegającej 13 piłki, aby pomóc choremu greenowi w dotarciu do mety i prowadzić 1-0 w trzech meczach Chappelle Hadley.