Wybuch epidemii Covid-19 Omicron: Myślałem, że zarażenie się Covid to nic wielkiego – dopóki nie zachorowałem

Dziesięć dni temu wahałem się, czy złapać Covida.

Po prostu pomyślałem, że nie może być tak źle, te nowsze szczepy z pozornie łagodniejszymi objawami były w porządku i również mogłem je podnieść.

Teraz, tydzień po moim pierwszym pozytywnym teście, zdaję sobie sprawę, jak głupi byłem.

Pierwszą wskazówką, że mam gorący kaszel, było zadrapanie w gardle w poniedziałek rano. Założyłem, że to tylko efekt pionowego wiatraka wiejącego bezpośrednio na mnie przez około sześć godzin, kiedy spałem poprzedniej nocy.

Nie niepokojony, przed pracą zszedłem do Marubry popływać. W poniedziałek było trochę brudnego, brudnego wzdęcia, a kiedy wyszedłem z wody, nagle zabrakło mi tchu. Nie myślałem o tym zbyt wiele, ale zanim wróciłem do domu, zauważyłem bóle w plecach i nogach.

Po około godzinie ćwiczeń zacząłem mieć bóle głowy. Na szczęście udało mi się oszukać kilka szybkich testów antygenu i mały plastikowy prostokąt potwierdził, że mam Covida.

Na początku byłem prawie podekscytowany. To było dziwne uczucie: „Miałem wirusa, który zamknął świat na prawie dwa lata”.

Powiedziałem członkom rodziny i partnerowi o mojej diagnozie – w tym czasie zamknąłem ich na siedem dni, ponieważ byli w bliskim kontakcie – i poszedłem na test PCR.

Moja pierwsza gorączka zaczęła się w oczekiwaniu na badanie, wypróbowałam samochód w dwóch różnych klinikach i czekałam godzinami, aż w końcu zostałam odrzucona.

Powrót do domu zbiegł się z moimi pierwszymi uczuciami mgły mózgowej. Nie pamiętałem, czy brałem paracetamol.

Po zabezpieczeniu swoich zakładów i zażyciu większej liczby tabletek zacząłem rejestrować moje objawy i leki.

W ciągu następnych kilku dni sekcja notatek w moim telefonie zapełniała się: „Obudziłem się o 4.30, spocone dreszcze” i „9:20 Codral bolał na głowę”.

We wtorek, który był również moimi urodzinami (jakie miałem szczęście), zostałem mocno dotknięty wirusem.

Po tym, jak w końcu udało mi się zrobić test PCR, niosłem ze sobą ręcznik, gdy wstałem z kanapy, aby pozbyć się nadmiernego potu, a gorączka trwała około dwóch godzin, zanim dostałem dreszczy.

Gorączkę śledziłem za pomocą trzymanego w ręku termometru do steków (nie miałem medycznego) w najgorszym momencie, rejestrując około 39°C – czyli wciąż około 10°C od wewnętrznej temperatury krwistego steku.

Trwało to do środy, a do połowy tygodnia miałem też ból gardła.

Ból gardła wydaje się być ogromnym niedomówieniem – zwykłem opisywać to jako oparzenie chemiczne (nigdy nie miałem oparzenia chemicznego, ale wydaje się to dość poważne). Ból oddychania sprawiał, że zgrzytałem zębami, a przełykanie nie było nawet brane pod uwagę.

Ból w gardle, gorączka i przekrwienie trwały do ​​weekendu – znacznie dłużej niż „dzień lub dwa” objawów, które mieli wszyscy moi koledzy, kiedy zarazili się wirusem.

Pod koniec tygodnia byłem zdruzgotany. Nie miałem energii. Wiedziałem o tym, ponieważ po całej tragedii krykieta ledwo mogłem krzyczeć z podekscytowania, gdy Usman Khawaja biegał sprintem przez dwa stulecia podczas SCG – Do zobaczenia w Hobart Ozzy.

Mgła mózgowa utrzymywała się, a gdy gorączka i ból gardła spadły w poniedziałek, tydzień po moim pierwszym pozytywnym wyniku, wielokrotnie pytałem mojego partnera, co to jest, zgubiłem pilota od telewizora około 45 razy i walczyłem o zaparzenie herbaty (brak Podłącz kocioł do ściany, więc powiedz mi, jak się dowiesz).

To, w połączeniu z ekstremalnym zmęczeniem, pozostawiło mnie mniej lub bardziej bez życia na każdej gładkiej powierzchni, jaką udało mi się znaleźć przez ostatnie 48 godzin.

Minęło już dziewięć dni od pojawienia się moich pierwszych objawów, a wiele z nich wciąż czeka.

Dziś rano obudził mnie przerywany kaszel i kiedy piszę tę pobłażliwą i pobłażliwą historię, czuję ból w karku i ramieniu.

Moja opinia o wirusie całkowicie się zmieniła od czasu zarażenia. To nie jest zabawne i nie jest to coś, o czym myślę tylko „wchodzenie i wychodzenie”.

Przed wirusem przez lata byłam zdrowsza i sprawniejsza. Jestem (stosunkowo) dwukrotnie zaszczepionym młodym mężczyzną i postępowałem zgodnie z zaleceniami dotyczącymi leków, jedzenia i wody, ale nadal czuję się zmęczony, skulony na kanapie, używając przesiąkniętego potem ręcznika jako koca.

Obecna rada zdrowotna mówi, że objawy nasilają się, jeśli nie są szczepione, i zmniejsza to liczbę trafień.

Więc od tego 28-letniego faceta, proszę wyjdź i weź swoje dopalacze. Z Covidem nic nie przeszkadza.