Wpływ COVID-19 w ciąży na rozwój narządu słuchu płodu

W niedawnym badaniu opublikowanym w American Journal of OtolaryngologyW tym badaniu naukowcy ocenili wpływ choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19) podczas ciąży i w konsekwencji wpływ na układ słuchowy niemowląt.

tło

W czasie ciąży zakażenie koronawirusem typu 2 ostrego zespołu oddechowego (SARS-CoV-2) może znacząco wpłynąć na rozwój płodu. Badania wykazały wyższe ryzyko zachorowalności u ciężarnych kobiet zakażonych SARS-CoV-2.

Co więcej, dzieci urodzone przez kobiety zakażone COVID-19 w czasie ciąży wykazywały wyższy wskaźnik zachorowalności noworodków, większą akceptację intensywnej opieki noworodkowej i ciężką zachorowalność okołoporodową niż niemowlęta urodzone przez matki, które nie miały kontaktu z SARS-CoV-2 w czasie ciąży.

Wiadomo, że infekcja wirusowa w czasie ciąży może znacząco wpłynąć na rozwój układu słuchowego. Jednak niewiele wiadomo na temat COVID-19 i jego wpływu na słuch noworodków. Integralność układu słuchowego u noworodków mierzy się za pomocą emisji słuchowych wywołanych zniekształceniami (DPOAE) i odpowiedzi słuchowej pnia mózgu (ABR).

ABR jest generowany, gdy tworzy się synapsa lub nagła zmiana ścieżki aksonalnej występuje w pniu mózgu słuchowego i charakteryzuje się szczytami i dolinami, które można zarejestrować u osób ze wszystkich grup wiekowych. DPOAE są generowane w ślimaku w odpowiedzi na dwie zbieżne częstotliwości czystego koloru, odzwierciedlające stan zewnętrznych komórek rzęsatych. Funkcja zewnętrznych komórek rzęsatych osoby jest określana przez porównanie amplitudy DPOAE lub stosunku sygnału do szumu (SNR) z danymi normatywnymi.

Badanie i wyniki

W obecnym badaniu badacze przeprowadzili retrospektywną analizę ABR uzyskaną podczas rutynowej obserwacji diagnostycznej i porównali ABR dzieci urodzonych przez kobiety zakażone COVID-19 w czasie ciąży (grupa COVID-19) z noworodkami kobiet z ujemnym wynikiem na COVID-19 podczas ciąży (grupa kontrolna).

Piętnaście niemowląt (10 mężczyzn i pięć kobiet), których matki zaraziły się COVID-19 podczas ciąży, zostało zidentyfikowanych w szpitalach w południowym Mississippi. W grupie kontrolnej było 23 niemowląt płci męskiej i 17 niemowląt płci żeńskiej. DPOAE zostały zarejestrowane dla dwóch prawyborów złożonych jednocześnie. Uczestnicy zostali uwzględnieni tylko wtedy, gdy co najmniej trzy częstotliwości f2 (z sześciu) wygenerowały SNR wynoszący 6 dB lub więcej (dB). ABR rejestrowano, dostarczając rzadkie 100-mikrosekundowe kliknięcie z szybkością 23,5 na sekundę. Bodźce były prezentowane przez głośniki z wejściem monofonicznym o różnej intensywności. Analizie poddano jedynie bezwzględne latencje (fale I, III, V) i okresy międzyszczytowe (I do V) zarejestrowane przy normalnym poziomie słuchu 70 dB (nHL). Testy statystyczne obejmowały testy U Manna-Whitneya i test oceny lokalizacji Wilcoxona.

Autorzy stwierdzili, że amplituda DPOAE między dwiema grupami nie różniła się znacząco, jak obliczono za pomocą testu U Manna-Whitneya i testu klasyfikacji miejsc Wilcoxona, wskazując normalne, funkcjonalne zewnętrzne komórki rzęsate u wszystkich uczestników. Test klasyfikacji miejsc Wilcoxona nie wykazał istotnych różnic w bezwzględnej latencji (I, III, V) w obu grupach testowych. Jednak tylko czasy odpowiedzi pierwszej fali były istotne między grupami testowymi przy użyciu testu U Manna-Whitneya.

Natomiast opóźnienie trzeciej i piątej fali było znacznie wydłużone w grupie niemowląt COVID-19 w porównaniu z grupą kontrolną. Podczas gdy test klasyfikacji miejsc Wilcoxona wykazał, że okresy międzyszczytowe (I – V) nie różniły się istotnie dla obu grup testowych, test U Manna-Whitneya wykazał znacznie dłuższe okresy międzyszczytowe (I – V) u niemowląt z grupy COVID-19 w porównaniu z sterownica.

Wnioski

W obecnym badaniu zarejestrowano ABR i DPOAE u niemowląt urodzonych przez matki zakażone SARS-CoV-2 w czasie ciąży oraz u dzieci urodzonych przez matki, które nie miały kontaktu z COVID-19 w czasie ciąży. Autorzy odkryli, że niemowlęta z grupy COVID-19 miały amplitudę DPOAE podobną do zdrowych kontroli, co wskazuje na prawidłowe funkcje ślimaka u niemowląt z grupy COVID-19.

Podczas gdy wyniki odnotowały kliknięcia progów ABR na typowych poziomach (20 dB nHL) i normalne DPOAE w obojgu uszach, ABR przy 70 dB nHL ujawniły znaczne opóźnienia w bezwzględnym utajeniu (fale III i V) oraz okresach międzyszczytowych między niemowlętami w COVID-19 grupa kontroli. Sugeruje to, że chociaż zakażenie COVID-19 w czasie ciąży niekoniecznie musi być czynnikiem ryzyka utraty słuchu, niemowlęta urodzone przez matki zakażone COVID-19 w czasie ciąży mogą wykazywać niedojrzałe ABR w porównaniu z grupą kontrolną.

Wyniki te wskazują, że COVID-19 w czasie ciąży może negatywnie wpływać na układ słuchowy, który wciąż jest w fazie rozwoju. Podczas gdy ślimak funkcjonuje prawidłowo, niemowlęta urodzone przez matki narażone na COVID-19 w czasie ciąży mogą wykazywać opóźnienia neuronalne bodźców dźwiękowych z powodu atypowych procesów neuronalnych lub synaptycznych.

Ponadto potrzebne są badania podłużne, aby zbadać dojrzewanie układu słuchowego tych niemowląt w przyszłości.