W poszukiwaniu „drugiej Ziemi” astronomowie przez osiem godzin w roku odkrywają gorącą, gęstą planetę.

Międzynarodowy zespół naukowców odkrył nową planetę, GJ 367 b, której temperatura powierzchni może sięgać 1500 stopni Celsjusza – wystarczająco gorąco, by stopić wszystkie skały i metale – a okrążenie jej gwiazdy zajmuje zaledwie osiem godzin.

W nowym badaniu opublikowanym w Nauki ścisłe W czasopiśmie naukowcy wykazali, że planeta, która znajduje się 31 lat świetlnych od Ziemi, jest jedną z najlżejszych z prawie 5000 egzoplanet (planet poza naszym Układem Słonecznym) znanych dzisiaj, o masie połowy masy Ziemi. Ma średnicę nieco ponad 9000 km – nieco większą niż Mars.

Zespół twierdzi, że badania stanowią krok naprzód w poszukiwaniu „drugiej Ziemi”, ponieważ pokazują, że astronomowie mogą scharakteryzować nawet bardzo małe planety.

Współautor dr. Jeden z nich mierzył dokładny spadek światła emitowanego przez gwiazdę, gdy planeta przechodziła przed nią. Dokonano tego przy użyciu danych z NASAPrzechodzący satelita do badań egzoplanet (on-koza).

Druga metoda polegała na wywnioskowaniu masy planety na podstawie jej wpływu na ruch gwiazdy. Ten ruch był niewielki – 80 centymetrów na sekundę, nie więcej niż prędkość chodzenia – więc wspaniale, że byliśmy w stanie wykryć ten mały ruch z odległości 31 lat świetlnych. „

Wrażenie artysty nowo odkrytej planety. Źródło: SPP 1992 (Patricia Klein)

W badaniu wzięło udział 78 badaczy, a kierowali nimi astronomowie z Instytutu Badań Planetarnych w Niemieckim Centrum Lotniczym (Deutsches Zentrum für Luft- und Raumfahrt; DLR).

Główna autorka, dr Christine Lamm z DLR, powiedziała: „Od dokładnego określenia jej promienia i masy, GJ 367b jest klasyfikowana jako planeta skalista. To stawia ją wśród planet ziemskich wielkości podziemia i sprawia, że ​​badania są o jeden krok dalej w poszukiwaniu „drugiej Ziemi”.

GJ 367 b należy do grupy egzoplanet „Ultra Short Period” (USP), które okrążają swoją gwiazdę w mniej niż 24 godziny. „Kilka z nich już znamy, ale ich pochodzenie jest obecnie nieznane” – powiedział dr Lamm. „Dzięki dokładnym pomiarom podstawowych cech planety USP możemy rzucić okiem na historię powstawania i ewolucji systemu”.

Po odkryciu tej planety za pomocą TESS i metody tranzytów, widmo jej gwiazdy z Ziemi zostało zbadane za pomocą HARPY Instrument na 3,6-metrowym teleskopie w Europejskim Obserwatorium Południowym.

Za pomocą kombinacji różnych metod oceny wyznaczono promień i masę planety: jej promień wynosi 72 procent promienia Ziemi, a jej masa to 55 procent masy Ziemi.

Definiując jego promień i masę za pomocą Zdrowie O odpowiednio 7 i 14 procent badacze byli również w stanie wyciągnąć wnioski na temat planeta pozasłonecznaStruktura wewnętrzna. Jest to planeta skalista o małej masie, ale o większej gęstości niż Ziemia. „Większa gęstość wskazuje, że żelazne jądro dominuje na planecie” – powiedział dr Szilard Sismadia.

„Te właściwości są podobne do właściwości Merkurego, z zawartością żelaza i niklu, która odróżnia go od innych ciał ziemskich w Układzie Słonecznym”.

Jednak bliskość planety do swojej gwiazdy oznacza, że ​​jest ona wystawiona na niezwykle wysoki poziom promieniowania, ponad 500 razy silniejszy niż to, na które narażona jest Ziemia. Temperatura powierzchni może osiągnąć 1500 stopni Celsjusz Temperatura, w której topią się wszystkie skały i minerały.

Gwiazda macierzysta tej nowo odkrytej egzoplanety, czerwony karzeł zwany GJ 367, jest tylko o połowę mniejsza od Słońca. Było to przydatne do jego odkrycia, ponieważ sygnał tranzytowy dla orbitującej planety jest szczególnie ważny. Czerwone karły są nie tylko mniejsze, ale także chłodniejsze od Słońca. Ułatwia to znalezienie i scharakteryzowanie powiązanych planet. Są jednymi z najczęstszych ciał gwiazdowych w naszym kosmicznym sąsiedztwie, a zatem są odpowiednimi celami do badań egzoplanet.

Naukowcy szacują, że te czerwone karły, znane również jako „gwiazdy klasy M”, krążą średnio od dwóch do trzech planet, z których każda jest co najwyżej cztery razy większa od Ziemi.

Więcej informacji na temat tego odkrycia można znaleźć w artykule Astronomers Sub-Earth Planet: New World Boiling Very Light, Very Fast.

Odniesienie: „GJ 367b: Niezwykle krótka, gęsta planeta podziemna przechodząca obok czerwonego karła” Christine WF Lamm, Sislard Cismadea, Nicolas Astudillo-Defreau, Xavier Bonfils, David Gandolfi, Sebastiano Padovan, Massimiliano Esposito, Quelle Heller, Teruyuki Hirano, John Livingston, Philip Morgas, Alexis MS Smith, Karen A. Collins, Savita Mathur, Rafael A. Garcia, Steve B. Howell, Nuno C. Santos, Faye Day, George R. . Latham, Sarah Seeger, Joshua N. Winn, John M. Jenkins, Simone Albrecht, Jose M. Menara, Etienne Artegau, Oscar Barragán, François Boschi, Juan Cabrera, David Charbonneau, Priyanka Chaturvedi, Alexander Chauchev, Jesse L. Christiansen, William D. Cochran, Jose R. de Medeiros, Xavier Delvos, Rodrigo F. Diaz, René Doyon, Philip Igmoller, Pedro Figuera, Thierry Forviel, Malcolm Friedlund, Guillaume Gisni, Elisa Jovo, Iskra Georgieva, Sacha Griinteroa, Marshall Chatzes, Johnson, Petr Kabáth, Emil Knudstrup, J Odith Kurth, Pablo Lewin, Jack J Leisure, Christoph Lovis, Raphael Locke, Claudio Mello, Edward H. Morgan, Robert Morris, Michelle Mayor, Norio Narita, Hannah L.M. Osborne, Enrique Ball, Francesco Pepe, Karina M. Pearson, Samuel N. Quinn, Hayek Rauer, Seth Redfield, Joshua E. Schleider, Damien Segransan, Luisa M. Serrano, Jeffrey C. Smith, Jan Schopjak, Joseph de Toiken, Stephane Udry, Vincent van Ellen i Michael Vezzi 2 grudnia 2021 r., Nauki ścisłe.
DOI: 10.1126 / science.aay3253