Vesta, ogromny świat w Układzie Słonecznym pas asteroid, zawierający dwie ogromne cechy, które od dawna intrygowały naukowców i nie wygląda na to, aby zagadka została rozwiązana w najbliższym czasie, przynajmniej nie w nowym badaniu tych funkcji.
odwiedził NASA widok W 2011 i 2012 z Świt Statek kosmiczny, który malował powierzchnię wielkiej asteroidy z niespotykaną dotąd szczegółowością. Wśród obiektów badanych przez sondę znajdują się dwa szerokie baseny: jeden zwany Divalia Fossae, który rozciąga się wokół ponad połowy asteroidy w jej środku; I jeden o nazwie Saturnalia Fossae na północnej półkuli masywnej skały kosmicznej.
Teorie różnią się co do tego, jak dokładnie ukształtowały się te dwie cechy, ale jedna sugeruje, że obie są wynikiem katastrofalnego efektu. Naukowcy mają nadzieję, że rozwiązanie zagadki powstawania tych struktur rzuci światło na historię Westy – i prawdopodobnie innych dużych ciał na świecie Układ Słoneczny.
„Vesta była również na dobrej drodze, aby stać się planetą podobną do Ziemi, ale formowanie się planet zatrzymało się tam na samym początku historii naszego Układu Słonecznego” – powiedział Kristian Klimshak, geolog z University of Georgia i współautor nowego książka The Asteroid Hunt, powiedziane w oświadczenie. „Tak więc badanie Westy pomaga nam zrozumieć bardzo wczesne dni istnienia naszej sąsiedniej planety i sposób, w jaki powstała nasza planeta”.
kino: Asteroida Westa widziana przez statek kosmiczny NASA Dawn
Odkąd Dawn po raz pierwszy odkryła te dwa baseny, naukowcy zastanawiali się, czy struktury te mogą być powiązane z dwoma innymi jaskrawymi cechami Westy: basenami o ogromnym uderzeniu, zwanymi Rheasilvia i Veneneia. To jest tak imponujące, że wydaje się, że każde dolinę bije jeden dołek, co skłania naukowców do zakwestionowania, czy dwa uderzenia stworzyły jedno dolinę i jedno dołek.
Naukowcy stojący za nowymi pracami chcieli rozwiązać zagadkę za pomocą wspólnego narzędzia w planetologii, liczba dołów. Ta technika opiera się na fakcie, że ponieważ uderzenia krateru występują losowo, starsze powierzchnie zostały uderzone bardziej niż młodsze powierzchnie, przez co wykazują więcej blizn.
Chociaż liczba wgłębień nie pozwala na dokładne datowanie powierzchni, czasami może określić, czy jedna strona jest starsza od drugiej. Ponadto miejsca, w których elementy uderzeniowe nakładają się na siebie, pokazują naukowcom, że element na górze powstał później niż ten znajdujący się pod nim.
Ale kiedy naukowcy policzyli i zmapowali kratery na Westie, odkryli, że nie było wystarczających informacji, aby określić, w jaki sposób baseny i baseny są ze sobą powiązane. Badania nie obalają jednak hipotezy, że jedno ze zderzeń utworzyło baseny Veneneia i Saturnalia, a drugie również Rheasilvia i Divalia.
Jupiter Cheng, doktorant z University of Georgia i współautor badania, powiedział w oświadczeniu. „Jednak niepewność związana ze statystykami kraterów pozwala na uformowanie się basenów długo po uderzeniach”.
Wyszukiwanie jest opisane w papier Opublikowane we wrześniowym numerze Icarus z 2021 roku.
Wyślij wiadomość e-mail do Megan Bartels na adres [email protected] lub śledź ją na Twitterze @meghanbartels. Podążaj za nami Na Twitterze @Spacedotcom i na Facebooku.
„Odkrywca. Entuzjasta muzyki. Fan kawy. Specjalista od sieci. Miłośnik zombie.”
More Stories
Osoba chora na raka wspiera zbiórkę pieniędzy na rzecz Wellness Gym
Ankieta wykazała, że 1 na 5 osób błędnie uważa, że demencja jest normalną częścią starzenia się
Najdłuższe badanie oceniające pogorszenie funkcji poznawczych u dorosłych z drżeniem samoistnym