Nowa Zelandia kupuje więcej chińskiego regionu związanego z pracą przymusową

Podczas gdy kraje na całym świecie próbują przestać importować towary produkowane przy użyciu pracy przymusowej w Xinjiang w Chinach, Nowa Zelandia faktycznie zwiększyła swój import.

Eksport z regionu, w którym w obozach reedukacyjnych przebywało do 1 miliona osób, wzrósł w pierwszych sześciu miesiącach 2021 r. do 4,9 mln USD. To dwukrotnie więcej niż w tym samym okresie w 2020 r., według danych z Chińska Administracja Celna.

Nie można potwierdzić, czy towary zostały wyprodukowane przy użyciu pracy przymusowej, ale komentatorzy twierdzą, że wiele z tego, co jest produkowane na terenach rolniczych, uważa się w jakiś sposób za związane z pracą przymusową.

„Urzędnicy powinni mieć oko na towary pochodzące bezpośrednio z Sinciangu, ponieważ istnieje większe prawdopodobieństwo, że są one powiązane z częścią represyjnej architektury tam” – powiedział James Leibold, starszy pracownik Australijskiego Instytutu Polityki Strategicznej. „Musimy zrobić więcej, aby upewnić się, że nasze łańcuchy dostaw są czyste dla takich rzeczy, jak praca przymusowa”.

Czytaj więcej:
* Czy nowe autobusy Wellington są produkowane przez przymusową pracę ujgurską? Śledztwo w toku
* Prowincje konsumenckie ostrzegają przed nadchodzącymi problemami zachodnich firm w Chinach
* Chiny wywierają presję na marki obuwia i odzieży oraz nakładają sankcje na urzędników z USA i Kanady za Xinjiang

Dodał, że skoro Xinjiang Production and Construction Corporation produkuje wiele produktów rolnych, które są następnie eksportowane z regionu, budzi to obawy. Stany Zjednoczone nałożyły na tę firmę sankcje za łamanie praw człowieka wobec Ujgurów.

Chińskie dane celne pokazują, że eksport z Sinciangu do Nowej Zelandii obejmował szereg produktów, takich jak prześcieradła, odzież bawełniana, meble, koncentrat pomidorowy, winogrona, dżem i dżem.

Na całym świecie istnieją poważne obawy dotyczące mniejszości ujgurskiej w Chinach z powodu arbitralnego zatrzymania do 1 miliona osób w Sinkiangu. Zatrzymani i więźniowie są poddawani torturom i innym formom złego traktowania, indoktrynacji kulturowej i politycznej oraz pracy przymusowej, zgodnie z Human Rights Watch, amerykańska organizacja non-profit. Chiny zaprzecza istnieniu pracy przymusowej w Sinciangu i twierdzi, że ustalenia są dobrowolne i stanowią część programu walki z ubóstwem, podczas gdy obozy są częścią walki z terroryzmem.

Jednak mieszkający w Nowej Zelandii Ujgur, który poprosił o nieujawnianie nazwiska ze względu na obawy o rodzinę, która nadal mieszka w Sinciangu, powiedział, że chciałby, aby wszystkie produkty z Sinciangu zostały zakazane ze względu na możliwość, że zostały one wykonane przy użyciu pracy przymusowej.

„Każdy, kto kupuje produkt wyprodukowany w Sinkiangu lub wyeksportowany z Sinkiangu, wspiera ludobójstwo, finansuje ludobójstwo i finansuje wykorzystanie pracy przymusowej” – powiedział. „Łatwiej jest zatrzymać eksport niż zatrzymać poszczególne produkty”.

Stany Zjednoczone podjęły kroki w tym kierunku. ona ma Wydano zakaz importu أصدر Na bawełnie, pomidorach i polikrzemie sprowadzanych z regionu. Podczas gdy Australia ma plik współczesne prawo niewolnictwa Spraw, aby duże firmy informowały o tym, co robią, aby ocenić i przeciwdziałać ryzyku współczesnego niewolnictwa w ich globalnych operacjach i łańcuchu dostaw.

Chociaż rząd Nowej Zelandii stanowczo stwierdził, że istnieją „wyraźne dowody na poważne naruszenia praw człowieka”, brakuje mu mechanizmów prawnych do jednostronnego nakładania sankcji poza ramami Organizacji Narodów Zjednoczonych.

rząd w 2020 r. Porzucił ustawę o karach za autonomię Partii Narodowej, który przez lata pozostawał w salach parlamentu i mógł stworzyć taki niezależny system sankcji. Podobna ustawa została przywrócona na początku tego roku.

Brent Burmeister, dyrektor Centrum Badań Współczesnego Niewolnictwa na Uniwersytecie w Auckland, powiedział, że Nowa Zelandia ma prawa kryminalizujące współczesne niewolnictwo lokalnie, ale ma bardzo niewiele możliwości powstrzymania towarów z zagranicy, które zostały wyprodukowane w warunkach współczesnego niewolnictwa.

Przynajmniej mówi, że potrzebujemy przepisów, które oznaczają, że firmy są zmuszone do zgłaszania warunków w lokalach w ramach swoich łańcuchów dostaw za granicą.

„Konsumenci nie chcą czuć, że ich wybory konsumenckie prowadzą do nieszczęścia w miejscu pracy w innych częściach świata” – powiedział Burmeister.