Niech żyje Międzynarodowa Stacja Kosmiczna NASA! Operacje stacji kosmicznej przedłużą się teraz do 2030 r

NASA ogłosiła w piątek, że administracja Bidena przedłuża działalność Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) do 2030 roku.

Kongres zatwierdził finansowanie ogromnego laboratorium orbitalnego do 2024 r., ale amerykańska agencja kosmiczna oczekuje teraz dodatkowych pieniędzy na obsługę stacji przez dłuższy czas.

Ten ruch ma miejsce, gdy NASA zaoferowała setki milionów dolarów prywatnym firmom na budowę własnych stacji kosmicznych, które zastąpiłyby Międzynarodową Stację Kosmiczną.

Chociaż Międzynarodowa Stacja Kosmiczna przetrwa, sam stary statek może nie przetrwać kolejnych sześciu lat dłużej niż wcześniej planowano – w ciągu ostatnich kilku lat powstały na nim pęknięcia i przecieki.

Przewiń w dół, aby zobaczyć wideo

Prezydent Ronald Reagan ogłosił budowę Międzynarodowej Stacji Kosmicznej podczas swojego orędzia o stanie Unii 25 stycznia 1984 r., zaznaczając, że NASA zakończy ją w ciągu 10 lat.

Następnie 4 grudnia 1998 roku zwodowano pierwszy amerykański komponent okrętu, a dwa lata później oficjalnie rozpoczął on eksploatację.

W ciągu następnych lat w kosmos wysłano więcej elementów, a do 2000 roku ogromny statek był gotowy dla ludzkich pasażerów.

Bill Shepard z NASA, Rosjanie Jurij Gidzenko i Sergey Krikalev przybyli na stację 2 listopada 2000 roku i zostali przez kilka miesięcy – i od tego czasu ludzie mieszkają na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.

Chociaż Międzynarodowa Stacja Kosmiczna przetrwa, sam stary statek nie może przetrwać o kolejne sześć lat dłużej niż wcześniej planowano. Na zdjęciu Międzynarodowa Stacja Kosmiczna we wrześniu 2000 roku, dwa miesiące przed dotarciem ludzi na statek

Międzynarodowa Stacja Kosmiczna została w pełni uruchomiona w maju 2009 roku, kiedy zaczęła gościć sześcioosobową załogę; Wymagało to stałego dokowania dwóch łodzi ratunkowych Sojuz na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.

Terminal o długości 356 stóp został ukończony w 2011 roku.

Administrator NASA Bill Nelson powiedział w oświadczenie Piątek: Międzynarodowa Stacja Kosmiczna jest latarnią morską pokojowej międzynarodowej współpracy naukowej i od ponad 20 lat ogromny postęp naukowy, edukacyjny i technologiczny powraca z korzyścią dla ludzkości.

„Cieszę się, że administracja Biden-Harris zobowiązała się do kontynuowania działalności stacji do 2030 roku”.

NASA planuje kontynuować współpracę ze swoimi międzynarodowymi partnerami w Europie (Europejska Agencja Kosmiczna i ESA), Japonii (JAXA i JAXA), Kanadzie (Kanada i CSA) i Rosji (Roscosmos State Space Corporation)”, aby umożliwić śledzenie terenu – przełomowe badania prowadzone w tym wyjątkowym laboratorium orbitalnym przez pozostałą część tej dekady.

Nie jest jasne, w jaki sposób piątkowe ogłoszenie wpłynie na ofertę NASA dla prywatnych firm na budowę własnych stacji kosmicznych.

Na początku tego roku NASA zaprezentowała projekt komercyjnych celów LEO (Low Earth Orbit), który ma pomóc prywatnym firmom zbudować własne stacje kosmiczne, a NASA jest jednym z „wielu” klientów.

Bill Shepard z NASA, Rosjanie Jurij Gidzenko i Sergey Krikalev przybyli na stację 2 listopada 2000 roku i zostali przez kilka miesięcy – i od tego czasu ludzie mieszkają na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Zdjęcie zrobione z siedziby NASA w dniu przyjazdu trio

Następnie na początku tego miesiąca ogłoszono, że NASA przyznała trzem firmom kontrakty na budowę i obsługę prywatnych stacji kosmicznych na niskiej orbicie okołoziemskiej.

Agencja ogłosiła w czwartek, że na liście znajdują się Blue Origin Jeffa Bezosa, Northrop Grumman i Nanoracks, które łącznie otrzymują 415,6 miliona dolarów w ramach projektu NASA Commercial LEO Destinations (CLD).

Nanoracks wygrał pojedynczą największą nagrodę w wysokości 160 milionów dolarów, a Blue Origin i Northrop Grumman zgarnęli 130 milionów i 125,6 miliona dolarów.

Jednak ISS miał przetrwać 15 lat i zaczyna wykazywać oznaki starzenia się.

We wrześniu były astronauta NASA Shepherd, który był jedną z pierwszych osób na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, wykrył w sierpniu pęknięcia w rosyjskim module Zarya.

We wrześniu były astronauta NASA William Shepherd (na zdjęciu), który był jedną z pierwszych osób na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, ujawnił w sierpniu pęknięcia w rosyjskim module Zarya. Shepard powtórzył twierdzenia rosyjskiej agencji kosmicznej Roscosmos, że „stała się ona poważnym problemem”.

NASA twierdzi, że pęknięcia w laboratorium o wartości 150 miliardów dolarów (109 miliardów funtów) nie stanowiły zagrożenia dla astronautów „w tym czasie” i nie zidentyfikowano żadnych nowych wycieków.

Shepherd powiedział we wtorek podczas przesłuchania komisji House, że NASA i rosyjscy inżynierowie „nie rozumieją dokładnie, dlaczego teraz pojawiają się pęknięcia”.

Shepherd powtórzył twierdzenia Roscosmos, rosyjskiej agencji kosmicznej, że sprawa „stała się poważnym problemem”, dodając, że musi zostać rozwiązana, zanim Kongres zezwoli ISS do użytku operacyjnego po obecnym terminie finansowania w 2024 roku.

Władimir Sołowiow, główny inżynier rosyjskiej firmy rakietowej i kosmicznej Energia, powiedział w sierpniu, że w Żarii znaleziono szereg „pęknięć powierzchniowych”.

Jednostka ta jest również znana jako „funkcjonalny blok ładunkowy”, a Sołowjow powiedział, że pęknięcia zostały wykryte w „wielu miejscach”.

„To jest złe i wskazuje, że podziały zaczną się rozszerzać z czasem” – powiedział Sołowjow państwowej agencji informacyjnej RIA.

Dodał, że znaczna część wyposażenia na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej jest przestarzała.

NASA stanowczo zaprzeczyła rosyjskim zarzutom o „złe” pęknięcia w jednostce, mówiąc, że nie było problemów „wpływających na załogę lub normalne operacje”.

W sierpniu 2018 r. astronauci pospieszyli, aby naprawić dziurę (na zdjęciu) w zewnętrznej ścianie kapsuły Sojuz w orbitującym laboratorium. Jego początki były i pozostają tajemnicą pomimo powszechnych spekulacji

Agencja kosmiczna powiedziała DailyMail.com, że „astronauci ani załoga Ziemi nie zidentyfikowali żadnych nowych potencjalnych miejsc wycieku”.

„Regularnie koordynujemy działania stacji ze wszystkimi naszymi międzynarodowymi partnerami, w tym Roskosmosem”.

Shepherd, który cztery razy wleciał na orbitę, powiedział, że pęknięcia są małe, jak wgniecenia na powierzchni aluminiowej płyty — „prawie sześć”.

Tylko w ostatnim roku nastąpiła awaria toalety, temperatura wzrosła bez wyjaśnienia ani ostrzeżenia, a system dostarczania tlenu uległ awarii.

Jednak stacja jest pełna zwolnień, w tym „kapsuł ratunkowych”, które mogą sprowadzić wszystkich sześciu do dziesięciu członków załogi z powrotem na Ziemię w razie nagłej potrzeby.

We wrześniu 2019 roku kolejna jednostka, Zvezda, również po stronie rosyjskiej, zaczęła przepuszczać powietrze – nie było bezpośredniego zagrożenia, ale została zlokalizowana i ostatecznie naprawiona.

Sołowjow powiedział wcześniej: „Istnieje już wiele przedmiotów, które zostały poważnie uszkodzone i wycofane z eksploatacji. Wiele z nich jest niezastąpionych. Po 2025 roku spodziewamy się lawinowej awarii wielu elementów na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.

„Od ostatniej jesieni Międzynarodowa Stacja Kosmiczna doświadczyła umiarkowanego wycieku powietrza z pomieszczeń w przestrzeń kosmiczną” – powiedział Shepherd w oświadczeniu dla Izby Reprezentantów. „Wycieki zostały wyśledzone do wnętrza tunelu przeładunkowego z tyłu rosyjskiego modułu serwisowego. ”.

Źródłem wycieków są małe pęknięcia powierzchniowe w aluminiowej konstrukcji tunelu. Załoga zamknęła miejsca wycieków i zmniejszyła wskaźniki wycieków.

Inżynierowie i technicy w Rosji i Stanach Zjednoczonych pracują razem, aby zrozumieć i rozwiązać ten problem; Jednak podstawowa przyczyna pęknięcia, schematy jego awarii oraz wpływ na bezpieczeństwo Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i przyszłe operacje nie zostały wystarczająco zidentyfikowane.

Nie sądzę, żeby stacja była w bezpośrednim niebezpieczeństwie. Ale zanim przyjrzymy się stacji przez wiele lat użytkowania, powinniśmy to lepiej zrozumieć.

W końcu, gdy podstawowa struktura stanie się nie do naprawienia, Międzynarodowa Stacja Kosmiczna zostanie zlikwidowana i wysłana do spalenia w ziemskiej atmosferze, po czym NASA twierdzi, że nie planuje finansować ani obsługiwać własnej stacji na orbicie okołoziemskiej.

Zilustrowane: Międzynarodowa Stacja Kosmiczna o wartości 100 miliardów dolarów znajduje się 250 mil nad Ziemią

Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS) to laboratorium naukowo-techniczne o wartości 100 miliardów dolarów (80 miliardów funtów) krążące na orbicie 250 mil (400 kilometrów) nad Ziemią.

Od listopada 2000 roku jest stale obsadzony rotacyjnymi załogami astronautów i kosmonautów.

Załogi pochodziły głównie ze Stanów Zjednoczonych i Rosji, ale japońska agencja kosmiczna JAXA i Europejska Agencja Kosmiczna ESA również wysłały astronautów.

Międzynarodowa Stacja Kosmiczna jest nieprzerwanie zajmowana od ponad 20 lat i została rozbudowana o wiele nowych jednostek i ulepszeń systemów

Badania na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej często wymagają jednego lub więcej niezwykłych warunków występujących na niskiej orbicie okołoziemskiej, takich jak niska grawitacja lub tlen.

Badania ISS obejmowały badania nad ludźmi, medycynę kosmiczną, nauki przyrodnicze, nauki fizyczne, astronomię i meteorologię.

Amerykańska agencja kosmiczna NASA wydaje rocznie około 3 miliardów dolarów (2,4 miliarda funtów) na program stacji kosmicznych, a pozostałe środki pochodzą od partnerów międzynarodowych, w tym Europy, Rosji i Japonii.

Do tej pory stację odwiedziły 244 osoby z 19 krajów, w tym ośmiu obywateli, którzy wydali na wizytę do 50 milionów dolarów.

Trwa debata na temat przyszłości stacji po 2025 r., kiedy uważa się, że część pierwotnej konstrukcji dotrze do „końca życia”.

Rosja, główny partner stacji, planuje w tym czasie uruchomić własną platformę orbitalną, a prywatna firma Axiom Space planuje w tym samym czasie wysyłać do stacji własne jednostki do celów czysto komercyjnych.

NASA, Europejska Agencja Kosmiczna, JAXA i Kanadyjska Agencja Kosmiczna (CSA) współpracują nad budową stacji kosmicznej na orbicie księżycowej, a Rosja i Chiny pracują nad podobnym projektem, który obejmowałby również bazę naziemną.