Naukowcy identyfikują nowy typ syncytialnego wirusa oddechowego związanego z długotrwałą infekcją

Nowy Dziennik chorób zakaźnych W badaniu badany jest patogen gospodarza lub genetyczne czynniki ryzyka zakażenia RSV oraz czy określone warianty wirusowe są związane z przedłużającą się infekcją.

pobyt: Wirusowe uwarunkowania genetyczne przedłużającej się infekcji syncytialnym wirusem oddechowym wśród niemowląt w zdrowej kohorcie urodzeniowej. Źródło obrazu: ART_ur / Shutterstock.com

Transmisja RSV

Ludzki wirus kości płuc, bardziej znany jako syncytialny wirus oddechowy (RSV), może prowadzić do znacznej śmiertelności i zachorowalności na całym świecie.

Wszystkie dzieci w wieku od dwóch do trzech lat zostały przynajmniej raz zakażone wirusem RSV. RSV infekuje głównie nabłonek dolnych i górnych dróg oddechowych; Jednak stwierdzono go również w źródłach innych niż drogi oddechowe. Chociaż RSV zwykle powoduje ostre infekcje dróg oddechowych, u niektórych osób może również prowadzić do trwałej lub długotrwałej choroby.

Zaobserwowano, że przedłużone wydalanie wirusa RSV u niemowląt po pierwszej infekcji wydłuża średni czas wydalania wirusa. Nie wiadomo jednak, czy określone czynniki wirusowe prowadzą do przedłużonej infekcji u niemowląt.

Zrozumienie cech przedłużającej się infekcji jest niezbędne, ponieważ może zwiększyć szybkość transmisji i spowodować zmiany rozwojowe w nabłonku dróg oddechowych młodych pacjentów. Rezerwuar RSV jest również słabo poznany, ponieważ uważa się, że niektóre szczepy RSV krążą w społeczności na niskim poziomie, podczas gdy inne mogą pozostawać sezonowe.

o studiowaniu

Obecne badanie obejmowało zdrowe niemowlęta, które miały przedłużoną infekcję RSV. Przeprowadzono badanie asocjacyjne całego genomu wirusa (GWAS) z wykorzystaniem sekwencjonowania całego genomu RSV, aby zrozumieć związek między przedłużającą się infekcją RSV u niemowląt a genotypami wirusa.

Przeprowadzono ludzką GWAS w celu przeanalizowania wpływu ryzyka zakażenia RSV w pierwszym roku na genotyp. Ponadto oceniono lokalną odpowiedź immunologiczną na RSV wraz z analizą wszystkich danych dotyczących sekwencji wirusa.

Na koniec przedstawiono podsumowanie wszystkich danych funkcjonalnych dla wybranego wariantu.

Wyniki

W sumie 19 niemowląt spełniło kryteria przedłużonej infekcji, którą zdefiniowano jako ostrą infekcję dróg oddechowych z dwiema lub więcej próbkami reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) nosa z więcej niż 15 dniami między datami testów.

Średnia wartość RSV Ct dla pierwszej infekcji wynosiła 25,9, a dla drugiej 31,6. Średnia liczba dni między infekcjami wynosiła 29 dni.

Infekcja RSV miała niewielki lub żaden wpływ na genotypy niemowląt. Co więcej, przedłużające się infekcje były powodowane przez wirusy z różnych kombinacji szczepów w porównaniu z pojedynczą konkretną serią. Podobne sekwencje RSV obserwowano przy początkowym i późniejszym wykrywaniu wirusa, co sugeruje, że była to długotrwała infekcja.

Zaobserwowano powiązanie genetyczne między przedłużającą się infekcją a wariantem wiodącym, bez innych wariantów związanych z wariantem wiodącym. Warianty genotypów p.E123K/D i p.P218T/S/L były głównie związane z przedłużającą się infekcją; Jednak informacje o wpływie dwóch wariantów na regionalną lub lokalną strukturę białka G RSV były niewystarczające. Ponadto wpływ na glikozylację był niespecyficzny.

wnioski

Obecne badanie zidentyfikowało warianty RSV, które doprowadziły do ​​​​zdrowych niemowląt długoterminowych. Nie uzyskano jednak informacji na temat genetycznej podatności gospodarza na zakażenie RSV.

Zrozumienie mechanizmów wirusowych i gospodarza, które prowadzą do długotrwałej infekcji, może być przydatne w określaniu strategii, które mogą kontrolować krótko- i długoterminowe skutki zakażenia RSV. Ponadto identyfikacja wariantów RSV, które powodują przedłużoną infekcję, może pomóc w ulepszeniu projektu szczepionki.

Potrzebne są dalsze badania w celu określenia rezerwuaru RSV, jak również jego potencjału dla przedłużonej infekcji u immunokompetentnych gospodarzy.

wyznaczniki

Obecne badanie nie miało na celu zbadania czasu trwania infekcji i wymagało dodatkowego pobierania próbek. Oprócz niewielkiej liczebności kohorty naukowcy byli w stanie jedynie przeanalizować genetyczne ryzyko infekcji gospodarza, a nie przedłużającą się infekcję. Wreszcie, nie zmierzono modulującego wpływu poziomów przeciwciał matczynych na niemowlęta.