Następna Thatcher… czy następna Theresa May? Liz Truss w walce o stanowisko premiera Wielkiej Brytanii

W wieku dziewięciu lat Liz Truss zagrała Margaret Thatcher w szkolnej sztuce.

Ale w przeciwieństwie do konserwatywnego premiera, który zdobył znaczną większość w tegorocznych wyborach parlamentarnych, nie odniosła sukcesu.

Produkcja obejmowała udawane wybory, a w 2018 roku Truss powiedział: „Skorzystałem z okazji i wygłosiłem szczere przemówienie na uroczystościach, ale skończyło się bez głosów. Nawet nie głosowałem na siebie”.

Trzydzieści dziewięć lat później wykorzystuje okazję, by naprawdę śledzić postępy Żelaznej Damy i zostać konserwatywnym przywódcą i premierem.

Minister spraw zagranicznych jest uwikłany w bójkę z byłym kanclerzem Riszim Sunakiem, która ma trwać przez całe lato.

* Czytaj więcej: Kim jest Riszi Sunak?

Bukmacherzy uznali Truss za marginalnego kandydata do wygrania konkursu, który spędził lata budując relacje ze stowarzyszeniami wyborców i pozostając lojalnym wobec Borisa Johnsona podczas jego najczarniejszych dni jako premiera.

Ale pod wieloma względami nie jest tradycyjną konserwatystką.

Mary Elizabeth Truss urodziła się w Oksfordzie w 1975 roku. Opisała swojego ojca, profesora matematyki, i matkę, pielęgniarkę, jako „lewicowców”.

Jako młoda dziewczyna jej matka brała udział w wiecach na rzecz Kampanii na rzecz Rozbrojenia Nuklearnego, organizacji, która stanowczo sprzeciwiała się decyzji rządu Thatcher o zezwoleniu na instalację amerykańskich głowic nuklearnych w RAF Greenham Common, na zachód od Londynu.

Zwolennicy oddali hołd Liz Truss przed Izbą Gmin w zeszłym tygodniu.
obrazek: Wiktor Zimanovic

Wspomnienia Cleado

Rodzina przeniosła się do Paisley, na zachód od Glasgow, gdy Truss miała cztery lata.

W rozmowie z profilem BBC Radio 4 jej młodszy brat powiedział, że rodzina lubiła grać w gry planszowe, takie jak Cluedo i Monopoly, ale ta młoda Truss nienawidziła przegrywać i często znikała, zamiast ryzykować, że nie wygra.

Rodzina przeniosła się później do Leeds, gdzie uczęszczała do publicznej szkoły średniej w Roundhay. Opisała, że ​​widziała „dzieci, które zawiodły i obniżyły oczekiwania” podczas swojego pobytu tam.

Niektórzy rówieśnicy Truss i bliscy rówieśnicy Roundhay kwestionowali jej wersję szkoły, w tym opiekun Dziennikarz Martin Bingley, który napisał: „Być może wybiórczo reklamuje swoje wychowanie, od niechcenia wymieniając szkołę i nauczycieli, którzy ją opiekowali, dla prostych korzyści politycznych”.

Niezależnie od studiów, Truss uczęszczała na Uniwersytet Oksfordzki, gdzie czytała filozofię, politykę i ekonomię oraz była aktywna w polityce studenckiej, początkowo dla Liberalnych Demokratów.

Na zjeździe partii w 1994 roku, opowiadając się za zniesieniem monarchii, powiedziała delegatom w Brighton: „My, Liberalni Demokraci, wierzymy w możliwości dla wszystkich. Nie wierzymy w ludzi urodzonych, by rządzić”.

obrazek: Dostawca / Brytyjski Departament Handlu Międzynarodowego

Ambicje Westminsteru

Podczas swojego pobytu w Oksfordzie Truss przeszła z liberalnych demokratów do konserwatystów.

Po ukończeniu studiów pracowała jako księgowa w firmach Shell i Cable & Wireless, a w 2000 roku wyszła za księgowego Hugh O’Leary’ego. Para ma dwoje dzieci.

Truss prowadził jako kandydat Partii Konserwatywnej dla Hemsworth, West Yorkshire, w wyborach powszechnych w 2001 roku, ale przegrał. Truss poniósł kolejną porażkę w Calder Valley, również w West Yorkshire, w wyborach 2005 roku.

Ale jej ambicje polityczne nie zostały naruszone, została wybrana na radną w Greenwich w południowo-wschodnim Londynie w 2006 roku, a od 2008 roku pełni również funkcję zastępcy dyrektora centroprawicowego zakładu karnego.

Przywódca Partii Konserwatywnej David Cameron umieścił Truss na swojej „liście A” priorytetowych kandydatów w wyborach w 2010 roku i został wybrany na stanowisko szefa Bezpiecznej Siedziby Southwest Norfolk, którą wygrała ponad 13 000 głosów.

Jednak w 2012 roku stanęła w obliczu walki z odebraniem wyboru przez Torysowskie Zgromadzenie Wyborcze, po tym jak ujawniono, że pięć lat wcześniej miała romans z torysowskim deputowanym Markiem Fieldem.

Krytycy, nazywani przez media „talibską rzepą”, ponieśli porażkę, a kariera Truss kwitła.

Jestem współautorem książki pod tytułem Britannia Rozwiązanaktóry zalecił zniesienie regulacji państwowych, aby wzmocnić pozycję Wielkiej Brytanii na świecie, czyniąc ją wybitnym orędownikiem polityki wolnorynkowej w fotelach konserwatywnych.

We wrześniu 2012 roku, nieco ponad dwa lata po nominacji do parlamentu, weszła do rządu jako minister edukacji.

Pokłóciła się z wicepremierem Liberalnych Demokratów Nickiem Cleggiem o reformę szkolnictwa, ale Cameron, obecnie premier, awansował ją do gabinetu w 2014 r. jako minister środowiska.

Na Konferencji Konserwatywnej w 2015 r. Truss została wyśmiana za przemówienie, w którym powiedziała emocjonalnym głosem: „Importujemy dwie trzecie naszego sera. To jest wstyd”.

Wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej

Niecały rok później jest to prawdopodobnie największe wydarzenie polityczne w tym pokoleniu – referendum UE.

Truss walczył o przetrwanie, pisząc w Słońce Gazeta stwierdziła, że ​​Brexit będzie „potrójną tragedią – więcej przepisów, więcej formatów i więcej opóźnień w sprzedaży do UE”.

Jednak straciwszy swoją stronę, zmieniła zdanie, argumentując, że Brexit daje możliwość „zmiany sposobu działania” w Wielkiej Brytanii.

W 2016 roku została Ministrem Sprawiedliwości za rządów Theresy May, a rok później przeniosła się na stanowisko kanclerza skarbu, które to stanowisko znajduje się w samym sercu programu gospodarczego rządu.

Minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow z minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii Liz Truss przed rozmowami w Moskwie.
obrazek: Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rosji / EyePress przez AF

Po tym, jak Boris Johnson został premierem w 2019 r., Truss został przeniesiony do Sekretarza Handlu Międzynarodowego – praca, która oznaczała spotkania z globalnymi liderami politycznymi i biznesowymi w celu promowania brytyjskiego PLC.

W 2021 roku, w wieku 46 lat, przeniosła się na jedno z najbardziej prestiżowych stanowisk w rządzie, obejmując stanowisko sekretarza stanu, gdy Johnson przeniósł Dominika Raaba na stanowisko ministra sprawiedliwości.

W tej roli starała się rozwiązać złożony problem protokołu z Irlandii Północnej, rezygnując z części porozumienia po Brexicie – ruch, który UE ostro skrytykowała.

Zapewniła uwolnienie irańskich Nazanin Zaghari-Ratcliffe i Anousheh Ashouri – dwóch Brytyjsko-Irańskich Brytyjczyków, którzy zostali aresztowani i zatrzymani.

A kiedy w lutym Rosja najechała Ukrainę, przyjęła twarde stanowisko, nalegając, by wszystkie siły Władimira Putina zostały wydalone z kraju.

Jednak spotkała się z krytyką po tym, jak wyraziła poparcie dla osób z Wielkiej Brytanii, które mogą chcieć pojechać na Ukrainę, aby walczyć.

Podczas wizyty w Rosji w lutym, tuż przed wybuchem wojny na Ukrainie, Truss miał na sobie futrzany melonik, który obserwatorzy porównali do tego, który nosiła Thatcher podczas wycieczki do obozu szkoleniowego NATO w 1986 roku.

Po przystąpieniu do konkursu na przywództwo Partii Konserwatywnej, podczas debaty telewizyjnej nosiła dużą białą kokardę, również podobną do kokardki, którą preferował były premier.

Czy było jakieś celowe przesłanie, które miała miejsce w jej staraniach o zostanie trzecią kobietą-premierem w historii Wielkiej Brytanii?

„To tak frustrujące, że polityczki są zawsze porównywane do Margaret Thatcher, podczas gdy politycy nie porównują się do Teda Heatha” – powiedział Truss dla GB News.

Ale takie porównania prawdopodobnie nie stanowią oczywistej wady, jeśli chodzi o zdobycie poparcia około 160 000 członków Partii Konserwatywnej.

– BBC